De vierdaagse training.

Vandaag stond in het teken van de lichaamsbeweging. Dat hebben we de laatste 3,5 maand veel te weinig gehad, dus we voelen ons reuze sportief.
Na het ontbijt ging Herman de toiletcasette wegbrengen. Dat leegpunt is zo 'n 100 m vanaf onze caravan. Echter, de schoonmaakkast-voor-je-plee was kapot! Helaas, het zijn hier geen toiletten waar je die cassettes in leegt, maar 'n soort van electrische schoonmaakkasten. De andere plek lag aan de andere kant van de camping bleek.... Dat was 900 'm lopen vanaf de caravan en Herman kon meteen rechtsomkeert maken, want er moesten 2 eurootjes in dat apparaat gestopt worden.... Ofwel: hij had 1,8 km voor Jan Doedel gelopen en mocht nog 'n keer diezelfde gang maken. Nadat we in vloeiend en puur Hollandse bewoordingen onze onvebloemde mening tegen elkaar hadden gegeven hierover, liep ik met hem mee naar die pleereiniger. Daarnaast stond de wasmachine en ik wilde 2 wassen draaien. Lang verhaal kort: we hebben 7,2 km gelopen vandaag om de plee te legen, het beddengoed en de handdoeken te wassen en de boel in de droger te doen. Ik moet bekennen: de neiging om onszelf gewoon te laten vervuilen en de struiken als toilet te gebruiken is in mijn hoofd opgekomen.
Deze actie heeft ons dus de hele ochtend gekost, en om 2 uur vanmiddag was alles pas klaar. We zijn toen maar een paar uur gaan slapen.

Na ons schoonheidsslaapje zijn we op jacht gegaan naar 'n Lidl. We zitten hier in Beieren en wij zijn grote liefhebbers van Beieren en van de Eifel. Mooie dorpjes hier, overal bloembakken, mooie tuintjes, stille wegen en een prachtige natuur.

We hebben vanavond met "het bakkertje" gegeten. Een gourmetplaatje met vis en groenten erop. Lekker relaxed.
Het plan voor morgen is een bezoek aan Freiburg brengen. Daar wilde ik al lang een keer naar toe en morgen gaat dat dus gebeuren. Dat betekent dus vroeg opstaan, want voor we vertrekken moeten we eerst weer de 4 daagse lopen om de plee te legen, en in de wachtrij te gaan staan daar, want er blijken veel "leeglopers" te staan voor dat apparaat 'smorgens.

Arriverderci Italia

Omdat we vandaag een lange rit + een rit door de Gotthard-tunnel op de agenda hadden staan, waren we reeds op tijd uit de veren. Om half 10 verlieten we onze laatste camping in Italië.
De eerste 50 km gingen over een smalle tweebaansweg die langs het Lago Maggiore liep. We kwamen door allerlei kleine plaatsjes en het uitzicht op het meer was mooi. Maar ja, die weg.... En jawel, wij zijn natuurlijk breed met die sleurhut achter de auto en Italianen houden geen rechts. Dus tot twee keer toe wist een tegenligger onze buitenspiegel te raken. Dat is dan de spiegel voor de caravan en wij leden daardoor geen schade. Helaas voor de tegenliggers zij wel. Aangezien stoppen of omkeren op die weg niet mogelijk was, hadden ze dus vieze vette pech met hun schade.
Na zo'n uurtje rijden passeerden we de grens. Dag Italië, we komen graag naar je terug want je bent 'n prachtig land. Wat we ook heel erg zullen missen is het lekkere fruit en vooral de mango' 's. Herman heeft nog snel een paar vignetten gekocht en toen ging de rit verder door Zwitserland.
We waren amper de grens over toen ik een uiterst geestig welkom SMS kreeg over de telefoonkosten. Een screenshot staat bij de foto's geplaatst.

De benzineprijs en de diesel waren meteen een stuk hoger. De diesel was 50 cent duurder per lr. We hebben onderweg koffie gedronken en dat was ook een Zwitserse prijs..... 14 euro voor 2 cappucinootjes. Enfin, 'n zak chips kostte 6,85 euro zagen we. De gek die daar nog chips eet.
We reden inmiddels door de Alpen en na 2,5 uur na vertrek was de Gotthard-tunnel in zicht. Honderden vrienden stonden ons reeds op te wachten, stuk voor stuk net als wij mensen met een tunnelvisie. Wat een warm welkom. We hadden ook over de pas kunnen rijden, maar een tweebaansweg over een pas met een sleurhut vind ik 'n minder feestelijke actie.
Uiteindelijk waren we redelijk snel door de tunnel. Ik denk dat we misschien 'n half uur tot 3 kwartier in de file hebben gestaan. Die tunnel is 18 km lang. We kwamen meerdere lange tunnels tegen onderweg. Zowel de wegen als de tunnels waren een verademing vergeleken bij Italië en Spanje.

Na een paar keer 'n stop om te eten en 'n fruitje te happen, arriveerden we rond kwart voor 5 in Zuid Duitsland op de camping.
De camping is groot, veel huisjes ook, en er zijn voldoende voorzieningen. We willen deze week nog 2 keer een dag op pad om wat dingen te gaan zien. En dan rijden we zaterdag en zondag het laatste stuk van onze reis. Zondagavond zijn we dan weer thuis.

Ons lied van vandaag is een gouwe ouwe: Mango's van Nina en Frederik

A day at Camping Village Conca D’oro

Vannacht heeft het dus inderdaad conform de voorspellingen geregend. Geen wegspoelende hoosbuien maar een rustige bui. De voorspellingen voor vandaag waren eigenlijk hetzelfde: de hele dag regen. Maar om de een of andere reden lijkt het wel dat op het moment dat wij op het toneel verschijnen, de buien opeens omtrekkende bewegingen maken. Dat maken we niet alleen hier mee, maar best wel heel vaak wanneer we op vakantie zijn. De heftige regen die voor vandaag voorspeld was is over Zwitserland getrokken. En wij houden het droog.

Omdat de weersvoorspellingen voor vandaag in Lago Maggiore knudde waren, zijn wij met voorbedachte rade ongeneerd lang in bed blijven liggen. Het was 9 uur geweest toen we besloten de voorspelde natheid dapper tegemoet te treden. Maar het bleef het de rest van de dag gelukkig droog. Sterker nog, aan het eind van de dag verscheen er een voorzichtig zonnetje.

Wel was de temperatuur voor het eerst in al die maanden zo laag dat Marieke maar een spijkerbroek aantrok. Tenslotte zijn we niet meer aan kou gewend.

Na het ontbijt zijn we alle supermarkten in de buurt afgereden. Een mens moet toch wat op een voorspelde regendag. We hebben de boodschappen gedaan in de plaats Verbania. Dan kun je wel merken dat we aan het Lago Maggiore zitten (toeristisch) en het ook nog eens weekend is. Het was erg druk overal. Erg druk. Dat zijn we niet meer gewend. Zowel op de weg als in de winkels. Maar gewoon rustig doorgaan, dan kom je vanzelf op je beoogde eindpunt. We hebben bij de Lidl lekker bevroren mosselen gekocht. De Lild heeft dat in Italië in bakken staan en ook andere schaaldieren. Je kunt dan zelf de hoeveelheid meenemen die je wilt.

Terug op de camping hebben we uitgebreid koffie gedronken op het terras en daarna zijn we de mosselen gaan bakken voor de lunch die we gekocht hadden.

En aangezien Marieke het voor elkaar kreeg haar schone spijkerbroek met pesto te verfraaien, hebben we zelfs nog een was gedraaid. Broek gered, Marieke blij en....... nog steeds droog. Na deze heerlijke lunch was het alweer siësta-tijd.

Herman heeft de dames van de receptie verteld over onze reisblog. Dat kwam toevallig zo ter sprake bij het afrekenen. De dames waren zeer enthousiast en wilden dolgraag ook de link hebben. Natuurlijk mogen ze dat en voor de historische vastlegging van onze belevenissen hebben we ook een foto toegevoegd van beide dames met Herman in het midden. Vandaar ook de titel van deze dag.

Morgen gaan we door de Gotthard-tunnel. Nu schijnen meer mensen dat plan te hebben, dus we zullen bijtijds vertrekken. Het zal toch wel file-rijden worden maar het is niet anders. Morgenavond zitten we in Duitsland.

De laatste rit door Italië

We willen nog even wat vertellen over de camping waar we de afgelopen 2 nachten verbleven. We hebben deze reis natuurlijk heel wat campings gezien. Kleine, grote, in Frankrijk, Spanje, Portugal en Italië. Hele mooie, minder fraaie. Met veel voorzieningen en met weinig. Schone en minder schone. Wat ons eigenlijk iedere keer weer opviel was dat de wc’s en de douches heel vaak een ondergeschoven kindje waren (niet onder het bed, maar spreekwoordelijk). Maar de laatste camping was op veel gebieden de grote uitzondering. Alles was brandschoon! Douches, wc’s, badkamers, enz. En er waren heel veel voorzieningen. Waaronder 5 (!!!) zwembaden. Gisteren stonden daar de nodige foto’s van. Plus bubbelbad, plus overdekte tafeltennistafels, plus (nieuw aangelegde) grote sportvelden (zie foto vandaag) plus plus plus. Buitengewoon. En ook nog eens superstil gelegen. Camping Arizona. We hebben geen aandelen, maar hier komen we zeker nog eens terug. Nu moet ik wel zeggen dat de nieuwe camping (groot!), gelegen aan het Lago Maggiore ook zeer schoon is. Alleen zijn de voorzieningen hier een stuk minder.

Vanmorgen na het opstaan liep Herman naar boven (het terrein is nogal geaccidenteerd) om af rekenen. Daar bleek dat een vertrekkende vakantieganger zijn caravan niet goed had bevestigd aan de trekhaak. Oeps. Er af gewipt, kabel kapot, caravan niet op de rem getrokken en caravan tot stilstand gekomen (achteruit rijdend) tegen een plantenbak. Gelukkig stond er niemand achter. Dit is natuurlijk de nachtmerrie van iedere sleurhut-trekker. Wij controleren dan ook iedere keer dubbel of alles goed vast zit. In onze reeks bijzondere gebeurtenissen is dit niet voorgekomen en dat zal ook niet gebeuren.

Vandaag zijn we na het opbreken richting Lago Maggiore gereden. Dat betekent dat we vanuit het zuidelijke mediterrane klimaat maar het meer alpine klimaat reden. En dat betekent weer een grote zichtbare verandering in vooral de boomsoorten. In Umbrië en Toscane zijn vooral de markante cipressen (ik wil er ook 1 in de tuin) en de prachtige parasoldennen (zo heten ze echt) beeldbepalend in het landschap. Wie kent niet die prachtige plaatjes van een weg in Toscane naar een afgelegen boerderij, waarbij de weg aan 1 of 2 kanten geflankeerd ismet statige cipressen. Maar in het gebied boven Milaan zie je dat niet meer. Daar worden het beuken en eiken zoals we dat kennen vanuit de Alpen en ook in Nederland. Dat betekent dat we definitief (nou ja, voor wat betreft deze zomer, dit jaar) afscheid hebben genomen van de zuidelijke landen. We hebben ook op de huidige camping geen cicades meer gehoord! Maar de rit was zeer mooi en de wegen waren on-Italiaans goed van kwaliteit. Dat komt voor een groot gedeelte omdat het tolwegen waren. In de verte zagen we langzaamaan de Alpen uit de horizon omhoog komen. Een stuk hoger en steiler dan de gebergten in midden-Italië. Met het steeds noordelijker komen zakte ook heel langzaam de temperatuur. We zijn de afgelopen 3 maanden natuurlijk verwend maar vooral ook gewend aan de heerlijke zomer-temperaturen. Wanneer het nu 24 C is, dan vinden wij het fris!! Nou ja. Maar ook dit zal snel weer wennen.

Volgens de weervoorspellingen krijgen we vanavond, vannacht en morgenochtend flinke regen. Maar in werkelijkheid lijkt het allemaal enorm mee te vallen. Heel even hebben we het er nog over gehad om morgen al door Zwitserland te rijden, maar op de camping hier overal om ons heen zie je mensen uit Duitsland en Nederland inpakken. Die gaan allemaal morgen rijden. En staan dus morgen allemaal te wachten voor de Gotthard-tunnel. Ons niet gezien. Wij wachten nog wel een dagje. Toch nog 1 dagje het Italiaanse leven opsnuiven.

Thermen in verval

In onze ogen hebben de (mannelijke) cicades hier in Italië een hard leven. Voor de niet-cicade-kenners onder ons: dat zijn insecten die naast hun nogal bijzondere ontwikkelingen in het volwassen stadium vanuit bomen een zeer luid geluid kunnen maken (tot 120 dB) waarmee ze vrouwtjes-cicaden lokken om kleine cicade-kindjes mee te maken. Nou, daar gaat het om. Zowel overdag als ‘s nachts zitten die toch wel trieste mannetjes als gekken herrie te maken. Dat gaat maar door. En als het er nou 1 was, dan zag het er goed voor hem uit. Maar het zijn er tientallen. Die maar kabaal maken. Dag en nacht. En maar hopen dat er een vrouwtje ergens is dat denkt: hé, dat geluid is veel aantrekkelijker dan het geluid van de buurman. Laat ik eens poolshoogte gaan nemen. Maar gezien het monotone geluid dat wij de hele dag en gehele nacht horen, betwijfelen wij of er met enige regelmaat een match plaats vindt. Er zou eigenlijk een dating-site voor cicaden moeten zijn. Arme cicade-man. Ik vermoed dat het gevoel “frustratie” niet voorkomt in zijn hersentjes. Anders had hij het na een paar nachten al lang opgegeven. Misschien gebeurt dat ook wel, maar weten wij het niet. Wat wij wel weten is dat het geluid onlosmakelijk verbonden is met de warme zuidelijke landen. Het geluid geeft ons een gevoel van rust en ontspanning. En dat is de reden waarom wij dit vertellen: over 10 dagen of zo zijn we weer thuis. En 1 van de dingen die we groots zullen missen zijn die gewoon niet opgevende cicade-mannetjes die eeuwig blijven doorgaan maar in Nederland niet.

Maar goed: de dag begon weer heel bijzonder. Opeens viel het licht uit. Of eigenlijk: alles viel uit. Geen voltje meer. Van alles geprobeerd: andere paal, snoer gewisseld, enz. Niets hielp. Toen maar de zekeringkast ingedoken. En toen bleek de aardlekschakelaar afgegaan te zijn. Oorzaak: een oude insecten lok- en rooster-lamp. Dus dat viel weer mee. Weggooien en doorgaan.

Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar de kastelen. We kozen er 1 uit, stelde de navigatie in en hupsakee. Het was erg dichtbij dus dat was fijn. De omgeving hier is bekend om zijn warme bronnen. Het resultaat is dat er hier heel veel thermische bad-gelegenheden zijn. Vanuit de oudheid al. De Romeinen wisten het ook al te waarderen. Er zijn hier dus heel veel hotels die op deze zogenaamde helende thermische baden gebaseerd zijn. Maar in de tegenwoordige tijd staan artsen en normale mensen daar iets anders tegenover. Het gevolg is dat er veel minder mensen hier naar toe gaan voor genezing. En het gevolg daarvan is dus weer dat er veel hotels vervallen en verlaten bij staan. En minder toeristen is minder geld. En dus zijn er ook veel winkels over de kop gegaan. Het gevolg is een stad in vervallen staat. Overal verlaten winkels, kapotte hotels, noem maar op. Gewoon deprimerend. En dat zal alleen maar toenemen omdat er verder in de omgeving weinig te beleven valt voor de verwende toerist.

Maar op naar het kasteel. Toen we het gevonden hebben bleek er geen bezichtigingsmogelijkheid te zijn. En verder was het voor een gedeelte vervallen. Dus uiteindelijk hebben we niets van het kasteel gezien. Toen wilden we het volgende kasteel zien. Maar hebben we eerst koffie gedronken in dat stadje gedronken. Omdat het toen al 1 uur was besloten we om eerst op de camping te lunchen. Maar daarvoor moesten we eerst boodschappen doen. Uiteindelijk waren we om half 3 klaar met de lunch. Dat wordt geen tweede kasteel meer. We zijn lekker een siësta gaan doen. Dat leek ons een beter plan. Dus heerlijk geslapen. Daarna zijn we lekker koffie gedronken. Herman besloot toen nog even te gaan zwemmen.

‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten met het bakplaatje.

Morgenochtend vertrekken we richting het Lago Maggiore. Op richting Nederland.

Naar Salsomagiore

Vannacht was het ongelooflijk benauwd. Achteraf hoorde ik dat meerdere mensen op de camping hier last van hebben gehad. Wij werden wakker omdat we het zo benauwd kregen. Dus de rolluiken omlaag en de airco aangezet. Dat was een uitstekend plan. En zo werden we om kwart voor 8 pas wakker.

Nahet ontbijt en de klusjes was het tijd voor vertrek. Zo tegen half 11 vertrokken we richting Salsomaggiore. Het eerste stuk reden we langs de kust richting Pisa en daarna zijn we het binnenland ingetrokken. Onderweg zagen we ergens een hele donkere lucht. Het water bleek daar met bakken omlaag te komen. Wij hadden mazzel, we reden tussen 2 fikse buien door en kregen slechts 'n klein beetje regen over ons heen.

Mijn blijdschap over dit alleswerd flink versterkt door de komst van 'n wegrestaurant dat Mac Donald's heet! Yes! Patattekes.

Na de Mac reden we verder en het landschap was wisselend. Ik heb 't al vaker gezegd, maar de verscheidenheid aan landschappen en bomen hier is zo mooi. We reden door de bergen, over heuvelland, over vlak land en zagen veel (bijna) droogstaande rivieren. En overal in de bergen lagen leuke kleine stadjes.

Om half 4 waren we op de camping. Ook dit is weer een mooie camping. Alles erop en eraan en het ziet er allemaal picobello uit. We hebben Nederlandse buren die heel aardig zijn.

Inmiddels heeft Herman de was in de droger gedaan en nu komt er een open minibusje langsscheuren met luid zingende kinderen erin. Er zijn hier tennisbanen, zwembaden, tafeltennistafels, jeu de boulebanen, restaurant en bar, grote glijbanen en ook diverse soorten huisjes. Als je kinderen hebt dan zit je hier wel goed.

Morgen willen we een kasteel bezichtigen en verder lekker camping hangen.

Help! De waterpomp doet 't niet...

Vandaag begon warm! Erg warm en benauwd. En, dit ter verhoging van de feestvreugde, de waterpomp deed het niet. Althans: de kranen gaven geen water. Eerst ontbijten. Het water liep ons langs onze knappe gezichtjes (dankzij de schoonheidsslaapjes van afgelopen maanden) terwijl we alleen maar NADACHTEN over wat er moest gebeuren.
Na het ontbijt boog Herman zich over die waterpomp en ik me over de huishoudelijke klusjes. De waterpomp zelf mankeerde niets. Het probleem bleek in de leiding te zitten. En toen blies Herman het hele verhaaltje uit..... Eh, hij blies de pijp door, het water deed het weer en het probleem was getackeld.

Na al deze bezigheden besloten we om niet naar Livorno te gaan. Het was zo ongelooflijk onaangenaam warm en vooral benauwd. Een bezoek aan Livorno zou ons levensvreugdegevoel niet verhogen, dus we bedachten een koelere activiteit. In de auto kruipen en de bergen ingaan. Dat was leuk. Wederom verbaasden we ons over het snel wisselende landschap. We dronken koffie ergens in 'n klein dorpje bij 'n toko die echt de duvel en zijn moer verkocht en ook 'n terrasje had. De parkeerplaats was........ door 'n heel smal straatje heel stijl 20 m omlaag en 'n haakse hoek nemen....
Na de koffie zijn we verder gereden tot we ergens bij 'n mooi plaatsje aan de buitenkant 2 bankjes zagen staan. Met een heel fraai uitzicht.
Hier hebben we een boterhammetje gegeten. Tegen kwart voor 3 waren we weer bij de caravan en zijn ons schoonheidsslaapjes gaan houden. Tegen 5 uur hebben we op het terrasje hier 'n koffietje gescoord en is Herman even gaan zwemmen.

We hebben sushi gegeten en inmiddels is 't half 10. Er is wat regen gevallen, maar onder de luifel zitten we droog. Morgen vertrekken we naar Salsomaggiore. Zo' n 250 km noordelijker. Vrijdag rijden we dan opnieuw iets van 250 km richting Feriolo di Bavena. Omdat er in Noord Italië veel regen gaat vallen die dagen, trekken we waarschijnlijk (niet zeker dus) op zondag de Italiaanse grens over, om in 1 ruk dwars door Zwitserland naar Zuid Duitsland te gaan. Daar ligt 'n mooie camping waar we fijn nog 'n dag of een 4 of 5 gaan staan voor we aan de laatste 650 km beginnen.

Maar voor nu: oogjes dicht en snaveltjes toe.

Oeps!

Vanmorgen vertrokken we tegen half 12 uit Casteglione del Lago om richting Cecina te gaan dat onder Livorno aan de kust ligt. Voor we vertrokken hebben we eerst uitgebreid koffie gedronken op het camping terras en nog even her en der een praatje gemaakt. Dat is 't leuke van een camping: je legt gemakkelijk contacten.

De rit was prachtig. Een zeer afwisselend landschap. Van hoge bergen naar golvend en lieflijk. Van overal in de bergen kleine stadjes of dorpjes naar hier en daar een huis. Her en der was het duidelijk dat er bermbranden waren geweest. Opvallend was de verscheidenheid van boomsoorten. Dat is me trouwens overal in Italië wel opgevallen. Echt een mooie rit.

Hoewel we al maanden reizen en geroutineerd zijn in het ons verplaatsen, hebben we vandaag toch 'n foutje gemaakt. We zijn vergeten (voor we gingen rijden) de caravan te inspecteren op losliggende laden en kastjes. Op de keukenbladen zitten slotjes om te voorkomen dat tijdens het rijden de laden open vliegen. Tja, 2 laden zaten niet op slot! En die vervelende ontdekking deden we na ruim 1 uur rijden tijdens een korte stop. Helaas is de middelste la flink beschadigd. In die zin dat aan de buitenkant niets te zien is, maar hij kan niet meer dicht. Hij blijft. zo'n 10 cm open staan. Herman heeft aan alle kanten gekeken en geprobeerd het probleem te tackelen, maar helaas. Gelukkig kunnen we, als we voorzichtig doen, nog wel in de badkamer komen. Er zat dus niets anders op de laden met touwtjes aan elkaar vast te binden om ze tijdens de reis in elk geval op hun plek te houden.
We hebben de caravan wat schuin gezet, zodat de la als we stilstaan vanzelf zo dicht mogelijk schuift. Gelukkig kan ik nog koken en hebben we voor de pannen een ander plekje gevonden.
Dat wordt een dure grap als hij gerepareerd wordt, maar het is niet anders. Die laatste weken doen we het er maar mee op deze manier.

De camping waar we nu zijn, Mareblu, is een mooie camping aan het strand met alles erop en eraan. We zijn net nog even naar het bijbehorende strand gelopen. Niet ons idee van leuk strand, maar wel stukken beter dat dat strandje van een paar campings geleden.

Morgen gaan we een kijkje nemen in Livorno. Nee, niet in de slasausfabriek! Het schijnt dat het centrum van Livorno best leuk is.
Het is momenteel 9 uur 's avonds en nog steeds heel erg warm en wat benauwd. We zitten te zweten naast de caravan.

Morgen weer een dag, Livorno pas op: Co&Rona zijn op pad.