Plons is water en ho is boem!

Vannacht heeft t geregend hier. Zeg maar rustig dat t geplonst heeft. Maar,zoals t hoort als je in n zonnig land bent: de regen viel in de nacht.
We hebben uitgeslapen en stonden om kwart voor 9 op. Uiteindelijk hadden we besloten om vandaag naar Lucca te gaan,omdat daar ook n grote Essalunga zit die we graag wilden beroven. Daarnaast is op zondag alles dicht en dat is ongezellig als je n stad bezoekt. En zo reden we dus rond 10 uur naar Lucca.

In eerdere verslagen heb ik al verteld dat Italianen aardig zijn,maar je moet ze niet achter n stuur zetten. Ze lijken de weg te zien als 1 groot botsautootjespark. Zo ook vanmorgen toen we in Lucca reden. Herman reed stapvoets en sloeg linksaf en ineens voelde ik n klap.Stomverbaasd zat ik te kijken en Herman zei "ja,die was raak".
Herman reed stapvoets door n bocht en stond still omdat hij twijfelde. Maar Botsman zat zo dicht op ons en probeerde te passeren waar t niet kon. Dus ho was boem!
De botsautomeneer reed ons voorbij, maar stopte even verderop. Hij sprak geen Engels. Stelde fifty fifty voor....Nee Botsman, wij zijn Hollandse krenten, ik neem mijn boterham mee voor onderweg kun je nagaan wat n zeikerds we zijn. Politie erbij, schadeformulieren erbij. Herman stelde voor om op t terras daar bij n kop koffie de papieren in te vullen. Goed plan. Botsman had zijn engelssprekende dochter gebeld en zijn vrouw fietste langs en zag ons zitten.Kortom: het werd een gezellig samenzijn op het terras. Botsman en Herman vulden de papieren in. Dochter en vrouw kwamen met leuke adviezen om in de omgeving te gaan doen. Ik kwam met de laatste fotoos van Milou en toen was t ijs helemaal gebroken!!! Ze zaten te gieren van t lachen, jullie staan er gekleurd op Viv:-):-):-)
Na alle leuke trips (wij hadden ook leuke adviezen voor dochter Botsman)en de lekkerste Italiaanse wijn te hebben besproken (en genoteerd), en de papieren te hebben ingevuld hebben we afscheid genomen van Botsman en gezin.

We zijn Lucca ingegaan. Mooi oud centrum. Prachtige gebouwen. We zijn de kathedraal gaan bekijken en deze was voor Roomse begrippen erg eenvoudig. En in haar eenvoud mooi. We hebben geslenterd door de smalle straatjes van Lucca en kwamen daar een ijssalon tegen die volledig glutenvrij was! Ja,natuurlijk! Ik ben volledig los gegaan. We hebben ergens n kopje koffie gedronken en zo rond kwart over 2 was ik helemaal gevloerd.
Terug naar de auto en voor we naar huis gingen eerst bij de Essalunga langs.

Voor vanavond hebben we sushi gehaald. We zitten lekker bij de caravan en houden t best nog n maandje vol zo.

Op naar het Eldorado.

Vanmorgen om half 11 vertrokken van de mooie camping op de berg richting Pisa. We hebben hier een camping met een privé strand. Het geheel wordt aangemerkt als "een eldorado". Als ik zoiets lees ben ik meteen op mijn hoede.....en terecht blijkt nu.

De reis verliep voorspoedig. Het eerste stuk reden we over de oude A1 richting Bologna. Er waren amper andere weggebruikers, maar toch ontstond er weer een file....achter ons. Weer een aantal Italianen zwaar gefrustreerd omdat wij ons aan de snelheid hielden, waardoor zij niet konden racen.
Het landschap veranderde van bergachtig naar vlak. Dat vlakke was in de buurt van Pisa. Opvallend waren onderweg de enorme boomkwekerijen die we zagen. Zo tegen 2 uur waren we in "het eldorado"....

We hebben een grote plek en die is aan beide kanten inderdaad afgezet met struiken. Helaas niet mooi bloeiend zoals er op de site staat, zelfs niet groen...ze zijn geel door droogte. De grond is zand, dus ons nepgrastapijt komt hier goed tot zijn recht. Warm water om af te wassen kost 20 cent per bakje.Douchen 50 cent en daarvoor had ik koud water ...ja,teveel mensen die tegelijk een douche gebruiken levert enkele koud water op. Daarnaast kun je je kont amper keren in dat hokje en is er 1 haakje om je spullen aan op te hangen. De parasollen en bedjes aan t strand die je verplicht moet huren als je Daar will liggen kosten 20 euro p.p. Ik hou niet van t strand, riep ik meteen. Maar de shuttle bus naar t strand is gratis. Jammer dat gezinnen met kinderen daar niets aan hebben, kinderen kunnen niet eens fijne spelen op dat strand. Nu heb ik tot op heden nog geen knallende muziek gehoord en ik ben benieuwd of dat op zaterdagavond wel zo is. Ook het zwembad, waar je zowel 's morgen's als 's middags 1 euro p.p. moet betalen, mag je niet je eigen stoeltje meenemen.

Komende dagen zullen we gebruiken om een wandeling richting (of in) Livorno te maken en we gaan in Pisa kijken. Herman heeft een mooie route in zijn hoofd om te gaan rijden, dus we zullen beslist t nodige zien. En het eldorado....ach,we hebben ons eigen plekje in en bij de caravan en sluiten de boze buitenwereld gewoon uit.

Bologna

Na een slechte nacht voor mij, besloten we toch naar Bologna te gaan. Weliswaar onze activiteiten daar beperkend. Dus om 9 uur reden we naar Bologna. Niet te geloven, maar zonder mijn betweterige bemoeienis (of juist door het ontbreken daarvan :-):-) ) reden we in 1 keer meteen goed. Auto geparkeerd en 2 km lopen naar t centrum. Nu kun je er iets van vinden dat je niet met je wagen de stad in mag, maar ik vind t eigenlijk n prima oplossing. Dat zouden ze in Holland ook moeten doen bij alle grote steden. Ruime parkeergarage maken aan de rand van de stad, goede ov voorzieningen naar t centrum en echt: dat maakt een binnenstad een stuk aangenamer.

Ook Bologna heeft een heftig oorlogsverleden. In de stad zijn de nodige monumenten.
We hebben een bezoek gebracht aan de Petronius Basiliek. Een grote Gotische kek met 22 kapellen. Bij de ingang stonden de "keurmeesters" die bepaalden of mensen kuis genoeg gekleed waren om binnen te mogen. Ik had nog net mijn nonnenpak niet aan, dus ik slaagde flitsend voor dit toelatingsexamen. Herman mocht in korte box mee met mij, ongetwijfeld omdat ik zo super zedelijk gekleed was:-):-) Binnen heb ik een kaarsje opgestoken voor 2 mensen die ik heb ontmoet, en waarvan de vrouw ernstig ziek is.

Na dat bezoek hebben be we een kop koffie gescoord en zijn we we een tocht per minitreintje door de binnenstad gaan maken. Je weet wel, zo n opzichtig toeristentreintje dat hobbelend en schuddend door de straten gaat. Ik ben er dol op en Herman lijdt in stilte (hij is mijn held).
Na 50 minuten was het leed, en mijn plezier, voorbij en zijn we aan de wandel gegaan.

Bologna heeft een indrukwekkend oud centrum met tientallen smalle straatjes, zoiets als in de Jordaan. Alle huizen en gebouwen in zachtgeel of oranje-bruin geschilderd. En dan al die scooterrijders die het leven blijkbaar zat zijn. Echt, als vlooien uit een doosje vliegen ze onverwacht uit alle hoeken vandaan. Dat is voor ons, rood verkeerslicht negerende Hollanders, levensgevaarlijk. Ik bedoel maar: moeten wij voetgangers nou dociel 7 minuten in de brandende zon bij zo'n rood verkeerslicht staan wachten terwijl er geen auto te zien is?? Nee toch? Zoiets kun je in alle redelijkheid niet vragen aan n Hollander. Dus moeten die aso scootertjes Daar gewoon rekening mee houden....toch?

Enfin,het was erg warm in de stad (34,5 graad), ik was niet in topconditie dus na een uur of 4 zijn we als twee laffe kruisvaarders de stad ontvlucht. Deze stad is zeker aan te bevelen,maar dan bij 20 graden (net als elke andere stad).

Morgen vertrekken we naar de volgende camping in de buurt van Pisa. Schitterende camping (vinden de eigenaren) maar voor het zwembad moet je betalen!! Zowel voor de ochtend als voor de middag. Zo ook voor de douches . En het bijbehorende strand heeft ligstoelen en parasols die je moet huren ...zelf n stoeltje meenemen is er niet bij... Dat wordt afzien na zo'n fijne camping als deze.

Met dank aan de burgemeester van Marzabotto.

Vandaag weer een camping dag. Maar net niet zoveel dat we niet even weg waren.
We zijn het plaatsje Marzabotto nader wezen bekijken. Daarnaast hebben we een kaart gekocht, en beschreven, voor de burgemeester aldaar. Maakt niet uit of het om politieke reden was of uit naastenliefde, een feit is dat de burgemeeter van Marzabotto geregeld heeft dat alle campinggasten tijdens de evacuatie een goede overnachtingsplek kregen op kosten van de burgemeester. Het schijnt dat haarvader een hele grote partijbons is in de grootste partij, en dat die partij deze "grap" heeft betaald. Daar van wordt dus meteen gezegd dat het niet meer dan een politieke stunt is geweest. Wel, onze oprechte dank in dat geval voor deze stunt, want we hebben die nacht een goed onderkomen gehad, en dat hoor je wel anders! En wij hebben geleerd netjes te bedanken voor zoiets.

Dat gemeentehuis in Marzabotto heeft mooie teksten op zijn gevel staan. Zoals al eerder vermeld werd door ons, hebben de nazi's flink huisgehouden hier. Er heeft hier een enorme massamoord plaatsgevonden. We hebben in het dorp het monument bekeken, en er wat van gefotografeerd, en ook wat teksten van de gevels van t stadhuis gefotografeerd. Je wordt er stil van. De partizanen hebben hier gestreden, Hun lied is te beluisteren op de video.
Heel bijzonder vonden we ook de herdenkingssteen aan Putten.
De Razzia van Putten vond plaats in het dorp Putten in Gelderland. Op 1 oktober 1944 werd er door de Duitse bezetters als vergeldingsmaatregel een razzia uitgevoerd. Het grootste deel van de mannelijke beroepsbevolking werd daarbij afgevoerd naar verschillende concentratiekampen.
We vonden het heel emotioneel al die gedenkstenen.

Vanmiddag na de siësta lekker op het terras voor gezeten met n kopje cappuccino en later een glas wijn.

Morgen staat een bezoek aan Bologna op de agenda. Lol

Bezoek aan Florence

Vandaag was dus "Florence dag". Om half 7 stond ik op, ik mag graag rustig aan doen 's morgen's. Half 8 zaten we (volgens planning,jaja) in de auto. De navigatie heeft problemen met de temperatuur hier, dus voor de zekerheid had Herman hem gisterenavond al gereset en ingesteld. We belandden op een doodstille snelweg waar geen andere auto's reden...Ik vroeg me al af of we aan het spookrijden waren . De navigatie had duidelijk geen idee waar we ons bevonden. Slechts af en toe zagen we n andere auto. Ik moet zeggen : dat reed wel lekker door. Het bleek dat wij op de oude snelweg naar Florence waren belandt en later op de nieuwe terecht zouden komen. Op dat moment hadden we het grootste deel van de rit al gehad. Zonder enig probleem wisten we de gewenste parking in Florence te bereiken.

We liepen 2 km door de stad naar het Uffizi museum. Natuurlijk waren we te vroeg,maar we wilden eerst n kop koffie drinken. Wij, echte dorpelingen en heikneuters, vonden een restaurant met terras tegenover het Uffizi museum n mooie plek. Mooi terras....fijne stoelen met kussens....lekkere koffie en binnen super chique gebak (dat ik niet mocht eten). Maar ja,aan alles zit een prijskaartje en zo mocht Herman na 4 kopjes cappuccino 26 euro aftikken! Ja, locatie etc. bepaalt de prijs.

Op de stoep van t Uffizi onze eerste boterham opgegeten (jullie denken toch niet echte dat wij nog iets te eten kochten daar he) en om kwart over 10 konden we het museum in. Ja,mooi hoor. Maar eh....na 15 schilderijen (door verschillende kunstenaars geschilderd) van het "heilige gezin" (Jozef, Maria en kindje Jezus), had ik echt wel een redelijke indruk van hoe mensen denken dat zij eruit zagen. Dat is niet in het voordeel van t kindje Jezus overigens, want die wordt overal als een hele lelijke baby afgebeeld. Maar goed,de kruisiging etc. ook dat is iets wat ik niet echt 15 keer herhaald hoef te zien. Opvallend waren enkele kunstenaars die, in tegenstelling tot hun collegae, felle en heldere kleuren gebruikten. Ja, daar ben ik dol op. De beelden waren schitterend,maar het waren er zoveel.....Prachtig waren de plafonds. Echt schitterend geschilderd.
We zagen trouwens een schilderij van een paus of n bisschop die,echt waar, volgens mij een voorvader was van de zanger Gordon. Kan ook zijn dat t Gordon zelf was in een vorig leven:-):-) Een foto hiervan vind je bij de fotos van vandaag.

Na een dikke 2 uur waren we absoluut verzadigd en zijn we vertrokken naar de Ponte Vecchio. Daar hebben we opnieuw een boterham gegeten en besloten we een rijtour te maken. Hiervoor moesten we terug richting Uffizi. Op weg daarheen kwamen we een ijssalon tegen en ik ging voor de bijl. 3 soorten ijs die glutenvrij waren. Doet u mij maar een hutkoffer van die 3 soorten. De hutkoffer was n stevig kartonnen bakje en het prijskaartje wat aan dit feest hing kon concureren met de cappuccino.... Maar: het was heel lekker.

Op t plein gingen we in het rijtuig met een vrouwelijke koetsier. De straten van Florence zijn n stuk ruiger om overheen te gaan met zo n sjees dan in Sevilla. Minzaam wuivend naar het volk lieten we ons rondrijden.
Na de rit zijn we, moe maar voldaan, weer naar de camping gereden. Opvallend was wederom de file die er onderweg was. Dat is al de zoveelste keer deze vakantie. Op n doodstille weg n file. Nu hebben wij daar geen last van gehad omdat wij voorop reden, maar dat moet voor veel mensen toch n vervelend dingetje zijn geweest.

Morgen een rustdag en donderdag naar Bologna.

ons lijflied van vandaag was: in een rijtuigje.

De slachting in Marzabotto.

Slechts geluierd vandaag...o, nee. Boodschappen gedaan en de ontdekking gedaan dat halverwege de berg de waterleiding kapot is. Dit laatste heeft Herman doorgegeven aan Jasper (de camping eigenaar) en t gevolg is dat :1. De waterleiding wordt gerepareerd.2. Wij zonder water op de camping zitten.
We kwamen hier achter nadat we boodschappen hadden gedaan en even wilden kijken welke kant van de berg wij vrijdag verkiezen om hier weg te komen. Wel, dat is dus de kant op van de breuk in de waterleiding. Laten we hopen (het probleem zit onder de weg) dat we er vrijdag met de caravan langs kunnen.

Verder kwamen we weer langs die huizen waar zo'n indrukwekkend hek voor staat zonder verder hekwerk. Deze keer zijn we gestopt om er een foto van te maken.

We ontdekten trouwens vandaag dat hier vlakbij een oorlogsmonument staat. De Duitsers hebben hier ongelooflijk huisgehouden:

Het was boven de vlakte aan de voet van de Apennijnen , in de dorpen Marzabotto , Monzuno en Grizzana Morandi, dat het bloedbad plaatsvond. 955 tot 1839 zijn dood gemeld; het is de dodelijkste slachting onder burgers gepleegd door de nazi's in West-Europa . In het Italiaans wordt het meestal "strage di Marzabotto" of "eccidio di Monte Sole" (of "bloedbad van Monte Sole") genoemd.
De documentaire van Frédéric Rossif , Van Neurenberg tot Neurenberg , doet verslag van getuigenissen die getuigen van het bloedbad, waarbij melding wordt gemaakt van gevallen van levend in vlammen gegooide kinderen of van onthoofde pasgeborenen.
Onder de slachtoffers waren er 45 onder de 2 jaar, 110 onder de 10, 95 onder de 16. 142 waren ouder dan 60 jaar. Er waren 316 vrouwen en 5 priesters.
Geprobeerd en veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf in 1951, werd Walter Reder in 1984 vervroegd vrijgelaten en stierf in 1991 in Oostenrijk. In 2007 veroordeelde de militaire rechtbank van La Spezia tien verdachten bij verstek tot levenslange gevangenisstraf voor de gebeurtenissen van Monte Sole .

Morgenochtend wordt het vroeg opstaan, we willen naar Florence. Dat is 1,5 uur rijden. We mogen de (binnen)stad niet in met de auto, dus die komt ergens aan de buitenkant te staan. Dat is dan 2 km lopen naar het Uffizi museum. We hebben tickets voor 10.15 uur, dus op tijd weg hier. Daarna willen we nog de ponte vecchio zien.
Voor donderdag staat een bezoek aan Bologna op het programma.

Ons lijflied van vandaag is " Het hek van de buurvrouw staat open". Zie video.

De geknipte campinggast

Toen wij gisteravond terug naar de camping reden was de zon reeds ondergegaan. Straatverlichting is een luxe die we in Nederland vrijwel overal hebben, maar hier is dat vaak niet aanwezig. Toen we de smalle weg naar de camping omhoog reden zagen wij plotseling 2 reeën in de berm staan. Gisteren hadden we ook al een ree gespot, maar dat zijn tot nu toe de enige keren dat we wilde dieren hebben gezien. Horen doen we ze wel: gedurende de gehele dag en nacht is er een continu koor van cicaden. Deze beesten moeten zelf wel een gehoorbeschadiging hebben.

Vanochtend zijn we heel rustig opgestaan. Het heeft gisteravond en vannacht een heel klein beetje geregend. Niet dat de natuur daar wat aan heeft gehad, maar daardoor was het voor het eerst sinds weken bewolkt. En niet meteen heel erg warm. Een ware verademing. In onze gevoelswereld was het zelfs wat fris. Dus hebben we wel buiten ontbeten, maar wel met kleding aan om de frisheid te trotseren ?. Omdat we voor vandaag geen plannen hadden gemaakt, hebben we dus ook maar heerlijk weinig gedaan. We hebben wel uitgezocht hoe we eventueel met het openbaar vervoer naar Florence zouden kunnen komen. Want met de auto daar naartoe is eigenlijk uitgesloten. De binnenstad is zeer autoluw. Zonder vergunning mag je daar niet rijden. En parkeerplaatsen aan de rand van de stad zijn schaars. Maar het OV in Italië is toch iets anders dan in Nederland. Geen frequente dienstregeling en nauwelijks intercities. Per uur 1 trein die kant op en die stopt overal. Inclusief autorit naar een station zijn we iets van 3 tot 3,5 uur bezig om er te komen. Dat is te veel gevraagd. Dus gaan we kijken of Bologna eenvoudiger te benaderen is.

Na het middageten stelde Marieke voor om de haarbos van Herman eens onderhanden te nemen. Die was weelderig geworden de afgelopen 2 maanden. Dus midden op de camping op de stoel gezet, baardtrimmer erbij en meegenomen haarscharen en kammen. En meneer is als herboren keurig gekniptonder de schaar vandaan gekomen.

Na het middagdutje zijn we weer lekker op het terras een koffie gaan halen. Het is nu heerlijk weer. De temperatuur zal iets van 25 zijn. Maar omdat we de afgelopen maand alleen maar 30+ hebben meegemaakt ervaren wij dat eigelijk als iets te fris. Terwijl andere campinggasten die hier net zijn het als behagelijk ervaren. We hebben dus opeens begrip voor mensen die uit de tropen komen en die onze zomerse temperaturen van 25+ trotseren met dikke kleding.

Vanmiddag was er een storing in de watervoorziening. Daar hebben we weinig last van want in de caravan hebben we een een grote watertank van 40 liter.

Omdat we tenslotte ons hebben voorgenomen om vandaag niets te doen (of eigenlijk niet hebben voorgenomen iets te doen ?) zijn we aan het einde van de middag maar lekker een glaasje gaan drinken op het terras. Dat leek ons wel een goed plan.

Na het avondeten en de thee heerlijk buiten zitten lezen.

Dure toko's en n fraaie hekwerk

Vandaag 20 jaar geleden, sloten wij (in alle stilte) een geregistreerd partnerschap. Twee jaar later,op 11 Juni 2004, hebben we dit omgezet in een huwelijk. Beide dagen vieren we elk jaar. Onze huwelijksdag vierden we aan het begin van onze reis, en het partnerschap nu het eind van de reis een klein beetje in zicht komt. We zijn heerlijk uit eten geweest vanavond.

Vanmorgen hebben we eerst de bedden verschoond en 2 wasmachines gedraaid. Toen de was hing hebben we een leuke rit gemaakt. Dan kom je daar boven op een berg (hoger dan de omliggende bergen),en dan zie je me daar toch n fraaie toko's staan! Maar ja, als je daar woont,heel erg afgelegen en amper n buur in de buurt, vragen we wij ons toch af "en dan?" Naar je werk rijden s'morgens bv in de winter....of 's avonds naar huis de berg op terwijl t glad is....oeps, een pak suiker vergeten (nou ja,zonder suiker went),maar ik bedoel maar: wat voor mensen wonen daar? Wij kwamen tot de conclusie dat t ofwel tweede huizen zijn van mensen met geld, of verhuurobjecten voor vakanties, of illegale hoerenkasten of gokclubs. Maar eerlijk is eerlijk; ze liggen daar prachtig.

Ergens onderweg,nog niet zo hoog hoor, lag n groepje huizen waarvan het "hoofdhuis" een nogal dure uitstraling had. Voor dàt huis stond dan ook een zeer fraaie toegangspoort. Twee stenen pilaren met een imposant hekwerk met krullen en tuttels. Maar ....los van elkaar zagen Herman en ik allebei tegelijkertijd hetzelfde: die imposante toegangspoort was n losstaand geval. Je kon er lang's lopen,want er was verder geen hekwerk :-):-):-). Het zag er (zachtjes gezegd) nogal ridicuul uit.
Verder waren er boven op de berg de nodige bomen met tamme kastanjes. Maar ondanks t feit dat t om TAMME kastanjes ging,stonden die bomen toch achter n hekwerk. Minder ongevaarlijk dan de naam zegt:-):-):-)
De temperatuur kwam boven op die berg uit op 38,5 graad, dus ik hoef niet uit te leggen waarom we niet gezellig n dagje de straten van Bologna onveilig hebben gemaakt...

Na de autorit hebben we onze siësta gehouden en daarna zijn we op t terras gaan zitten bij t zwembad. Plompie in, plompie uit...En tegen 7 uur zijn we dus naar t restaurant gereden.
Onderweg werden we door n paar Italiaanse testosteronkikkers gepasseerd (uiteraard lak hebben de aan doorgetrokken streep, 50 km max) en tot Herman zijn grote plezier stonden ze 5 minuten later voor ons te wachten bij 'n verkeerslicht! Herman kon t niet laten: hij knipperde met zijn lichten en zwaaide heel vriendelijk...Die knul ontplofte.....

We hebben lekker gegeten. Tijdens het eten heeft 't wat geregend,maar hier niet erg heftig. We zitten nu lekker uit the zakken met n glas grappa(ik dan).