De draad weer opgepakt.

We hebben de draad weer opgepakt.

Na onze terugkomst vanmorgen op de camping hebben we uitgebreid koffie gedronken op het terras. Om 1 uur waren we zo moe dat we aan de siësta zijn begonnen. Na een anderhalf uur dutten zijn we richting zwembad gelopen. Mijn breiwerk mee en we hebben de middag lekker op 't terras doorgebracht. Af en toe afkoelen in het water, daarna weer breien en wat drinken. Het was echt heel warm. 37 graden. Kun je nagaan hoe heet 't in de stad is geweest.

We hebben geen schokkende dingen gedaan verder. 'n was gedraaid, lekker gegeten en zometeen gaan we weer naar bed. We zijn allebei nog erg moe.

In elk geval is op de camping de rust weergekeerd.

Met dank aan de burgemeester van Marzabotta.

Vannacht hebben we weinig geslapen. We zaten in een zeer luxe hotel. Kingsize bed, ruime badkamer met alle luxe van bad-en doucheartikelen, airco, tv. Vanmorgen wachtte ons een zeer groot ontbijtbuffet met een ruime keuze aan glutenvrije koek en brood. En dit alles werd betaald door de burgemeester van Marzabotto. Onze grote dank en elk nadeel heeft zijn voordeel, nietwaar?

De evacuatie was goed geregeld. Achteraf blijkt 't stukje van gisterenmiddag in die Italiaanse krant te kloppen. Daar stond dat de naastgelegen camping geëvacueerd was. Dat laatste woordje klopte niet, het moest "werd" zijn. De bombers hebben alles georganiseerd, bussen, slaapplekken enz. voordat de gasten het dringende advies kregen weg te gaan. Daarom kon het hele gebeuren zo snel en soepel verlopen.
Punt was wel dat de caravans niet meer van 't terrein gehaald mochten worden. Ik vermoed vanwege 't gevaar op die slechte pikdonkere bergweg(hmmmm, weggutju) en de paniek en 't gedrang dat wellicht zou ontstaan. Daarnaast zou 't mis gaan zodra er wat wind kwam en er was haast bij. Niets is zo onberekenbaar als een natuurbrand.
En dat was dus de reden dat we onze sleurhut achter moesten laten, zonder te weten of we hem nog terug zouden zien.

Maar om 9 uur vanmorgen reden de bussen weer voor 't hotel om de gasten op te halen die niet zelf gereden hadden.
Vol verwachting zijn we teruggegaan en hebben we eerst de brand plek bekeken. Ja, lelijk. Inderdaad vlakbij. Maar er kwam geen rook meer af, alle bombers waren weer vertrokken op 'n paar na. Wij blijven dus gewoon hier.
Punt is dat overal in Italië enorme natuurbranden woeden en ontstaan. Een deel ervan schijnt door de maffia, te worden aangestoken. Geen idee waarom, hoe of wat.
En onze volgende camping zou tegen Umbria aanliggen meen ik, en daar fikt 't net zo hard. We blijven dus en wachten rustig af.

Leuk is wel dat alle campinggasten gezellig met elkaar kletsten en kletsen nu.
Nu een kop koffie en een duikje.

Geëvacueerd

We zijn geëvacueerd.

Tegen half 12 kwam de brandweer 't terrein op. Het vuur is de camping tot op 600 'm genaderd. Nu is 't windstil, maar als 't tegen de ochtend gaat waaien is de kans groot dat 't vuur de camping op komt. Om die reden wilde de brandweer iedereen geëvacueerd hebben. Wie niet ging deed, dat op eigen risico. Er stonden beneden bij de poort bussen klaar en wie zelf met de auto wilde mocht die nog pakken. Iedereen kreeg bij de poort 't adres. We zitten in het Parkhotel in Bologna. Een uur rijden door de bergen.
Ik had al 'n vluchttasje gemaakt vanmiddag en de spullen aangevuld, met jassen, zwemkleding, vesten, e-readers en uiteraard de papieren. Computer is, ook mee.
Het gaat er om spannen. Als de camping vlam vat zijn we de caravan etc. kwijt. Jammer. Maar WIJ zijn uit de gevarenzone.
De tranen zitten hoog, de schrik is enorm. Gelukkig zitten we met veel hollanders die we al ontmoet hadden.
Morgenochtend zullen we horen hoe het er voor staat.

Fik

Het is hier, ondanks de hoge dagtemperatuur, 's nachts zo koel, dat we de airco uitzetten en de ramen los. Hiermee hebben we ook geen last meer van 't lawaai van de airco.

We stonden rond 8 uur op en na onze dagelijkse klusjes besloten we een stuk te gaan rijden in het natuurpark waar de camping aan ligt. De hele rit deed ons denken aan een bepaald deel van de Eifel. Te stijl om te lopen, maar zo groen en mooi. Uitzichten die echt fantastisch waren. Uiteraard hadden we onze boterhammetjes voor onderweg gesmeerd (Krent&Co weet je wel), maar vergaten we de tas met de lunch mee te nemen! Ach, dat was nou jammer. Die arme eenzame broodjes.
Nu is glutenvrij eten 'n ding overal, maar we ontdekten dat we de meeste kans van slagen hebben bij 'n restaurant annex hotel.
En laten we nou toch zo' n etablissement tegen komen... Jaaaaaaa! We konden neerstrijken en bestelden allebei vis met een salade. Uiteraard 'n glaasje wijn om de droge kelen te smeren en 'n liter water om de doorstroming te bevorderen. Kanonnen, wat was dat lekker.

We vervolgden onze weg om even bij vriend Carrefour langs, te gaan. Helaas! Een CarrefourTJE. Nee, daar hebben we niets aan, dus we zullen het vanaf nu met de Conad moeten doen. Wellicht hebben we nog 'n keer 't geluk een grote Essalunga tegen te komen. Daar hebben ze namelijk hele lekkere inktvis voor op de plaat.
Na al deze activiteiten reden we naar de camping, waarbij we voorafgegaan werden door de brandweer. Deze reed gelukkig de camping voorbij......stelletje sukkels zijn wij. Ze rijden ons voorbij maar wel op de weg naar de camping.... Dus..... Ja, we zitten bij 'n natuurbrand in de buurt. De brandweer kwam vertellen hoe 't zat, iedereen moest op 't pleintje blijven. Dat laatste hadden wij gemist, dus we hebben de boodschappen in de caravan gezet. Er was niet direct gevaar, dus geen paniek. 1 uur later klonk de kreet "brand onder controle".... Ja, me hoela!! Inmiddels rookt t dapper, brandweerwagens blijven aanrijden en de blushelikopters zorgen voor veel lawaai.

Enfin, we besloten dan maar te gaan zwemmen. Nat fik je toch minder goed dan droog nietwaar. Daarna hebben we 'n fles bubbels losgetrokken. Momenteel lijkt 't of de blushelikopters weg zijn. Maar het rookt daar dapper deur. Lager op de helling zijn bewoners geëvacueerd.

We gaan 't beleven. Voor de zekerheid zetten we 'n tasje met kleding en alle papieren klaar, zodat we in geval 't nodig is met de auto kunnen vertrekken. Uiteraard is de caravan dan van latere zorg.
Maar voor 't zover is gaan we eerst nog lekker eten van de plaat.

Aanvulling: er is zojuist al 2 keer een blusvliegtuig overgevlogen om water te dumpen. Zie foto. Het vliegtuig vliegt lager dan dat wij op de berg zitten.

Aanvulling:ze blijven aanvliegen, net als de brandweerwagens bleven komen.

Het modderbad

We hebben uitgeslapen vanmorgen. We waren van plan niets te gaan doen vandaag, dus daar begonnen we meteen mee. Na 't ontbijt onze dagelijkse klusjes gedaan en daarna koffie gaan drinken op het terras hier. Wat een schitterend uitzicht. Daar zagen we een groepje mensen die zich onder leiding van een of andere welzijnsgoeroe van top tot teen met een of andere klei insmeerden. Volgens ons was 't gewoon modder, maar goed. Of we mee wilden doen.... Nee dank u. Desgewenst wil ik er mee gooien, maar we hebben besloten vandaag niets te doen. En dat insmeren is 'n werk zeg.... Enfin, we mogen graag op de hoogte blijven bij het dagelijkse doen en laten van onze medemens in deze luchtige omgeving. We gingen er dus voor zitten. Ze modderden dapper deur en toen ze uitgemodderd waren gingen ze in hun modderkostuum aan de wandel. Na 'n half uurtje kwamen ze terug en gingen zich wassen.... Wat 'n werk! Daar zijn wij te teer voor gebouwd. En het doel??????

Vanmiddag een paar uurtjes geslapen en verder wat steentjes beschilderd en in het zwembad gestaan. Het zwembad is een grote kunststof bak die bij 't terras staat. Ongeveer 1. 20'm. hoog. Niet zo gek groot, maar als je er op tijd bent heb je 'n prima staanplaats in die bak om af te koelen:) :)

We hebben overigens besloten om niet a. s. zondag naar de volgende camping te gaan. We blijven nog 'n week extra hier staan

En toen kochten we een mooie fles bubbels. Gerrit Witzel is vandaag jarig, de schoonvader van Eric, en daar gingen we op proosten. Gerrit, van harte gefeliciteerd en prosit.
Ons lijflied voor vandaag is speciaal voor Gerrit en wordt door Bert en Ernie verzorgd! Dus op naar de "video" en geluid hard.

Op richting Bologna

Vanmorgen werden we wakker van lawaai. Ik kon 't geluid eerst niet thuisbrengen. Maar toen ik wakkerder werd realiseerde ik me dat het een stevige onweersbui en een even stevige plensbui was. Het was 8 uur.... Nou, daar werden we niet vrolijk van, dus we hebben ons nog lekker een uurtje omgedraaid in bed. Maar, aangezien we vandaag verder zouden trekken was er om 9 uur geen ontkomen meer aan: uit dat bed!
Ja, en dan gaat "de trein in werking". We hebben een perfecte samenwerking, dus ontbijt maken, brood en koffie en fruithap voor onderweg maken. Kussens in de auto, de huishoudelijke klusjes doen, en dit alles onder het toeziend oog van Casper, ons Poolse buurjongetje. Af en toen riep hij enthousiast Herman of Marie en toe Herman de wagen aan de auto ging koppelen kwam hij met zijn papa kijken.

Voor we weggingen hebben we nog 'n koffietje gedaan met Eric en Quinta. We vonden het heel leuk om te zien waar Eric en Quinta zo enthousiast over zijn, de omgeving etc. en de warmte te ervaren van "het nest" waar Quinta uit komt.

De rit ging naar San Martino waar in de bergen een mooie naturistencamping ligt. Onderweg veel passerend vrachtverkeer. Een auto met caravan mag maar 80 km per uur rijden, vrachtwagens 85 km. Dus die passeren aan 1 stuk. Neem daarbij de enorme korte lontjes van de Italiaanse autobestuurders, het lak hebben aan richtingaanwijzers, snelheid, hoffelijkheid of ritsen en vooral de motoren die je rechts passeren en ineens vanuit 't niets opduiken. Dubbele belijning, doorgetrokken lijnen, echt het zijn hele aardige mensen totdat je ze achter het stuur van een auto zet.

De camping is mooi (iets van 500 'm hoogte) en ligt schitterend. Het uitzicht, de ruimte, de vriendelijkheid en de stilte.
Er is een winkeltje met natuurproducten, 'n wasmachine, zwembad. Als je iets wilt kopen dat pak je het gewoon zelf en schrijf je in een schrift je naam en aankoop. Idem met het wasmachinegebruik. Bij weggaan reken je alles af.
Omdat er geen lantaarns op 't terrein zijn, hebben we de feestverlichting opgehangen. De temperatuur is hier zeer aangenaam. In tegenstelling tot Iseo koelt 't hier aangenaam af 's avonds.

Ons lijflied van vandaag, te beluisteren op deze site bij "video' 's" is een zeer toepasselijk lied :het hele zakie loopt in zijn nakie.

Laatste dag in Iseo.

Een huishoudelijk dagje vanmorgen. Een paar wasmachines laten draaien, de Essalunga geplunderd, en tussendemiddag een groenteomelet gebakken.
Het zou vandaag 31 graden worden, maar het zal rond de 38 zijn geweest. Nu is 't 22.00 uur en nog steeds 30 graden.

Herman is vanmiddag door Eric in de boot genomen terwijl ik een paar uurtjes ging slapen. Ze zijn het Iseomeer op en over gegaan en rond 't eiland gevaren in een motorboot. Op het water is 't met die hitte aangenaam.
Toen ik wakker was hebben we een frisse duik genomen. Dat blijft toch wel bijzonder lekker: afkoelen in een zwembad.

Eric vertelde dat zijn schoonmoeder jarig was vandaag, dus voor het eten zijn we nog even op jacht gegaan voor een klein cadeautje.
Na het eten zocht ons Poolse buurjongetje(hooguit 4 jaar) contact. Ik vertelde dat ik Marieke heet en toen ik in de caravan stond hoorde ik ineens "Marie" roepen. Dat is toch lang geleden dat iemand me Marie noemde. Mijn peetouders en nichten noemden me zo.
Maar ik moest er wel om lachen. Het ventje blijkt geen gluten te mogen. Nou ja, wie kun je dan beter als buurvrouw hebben dan ondergetekende. Hij heeft me dapper geholpen een rol koek aan te vallen.
Nu ligt zijn kleine broertje te huilen. Het is een onmogelijke takkeherrie hier van de muziek van de kidsclub. En dat kereltje slaapt in 'n tent..... Ze vroegen of wij ook kinderen hebben. En waar of we ze gelaten hebben. Mijn antwoord is altijd 't zelfde : in de kelder!

Nu gaan we nog even het cadeautje naar Marjan brengen en dan slapen. Morgen rijden we 265 km naar een camping in de buurt van Bologna. Er staat ons een flinke hitte te wachten daar. Maar de camping schijnt op 500 'm hoogte te liggen, dus we hopen dat 't daar koeler is dan in de stad.

Speciaal voor Marjan Witzel is ons lied van vandaag "lang zal ze leven". Geluid aan en op de video klikken.

Bienno

Vanmorgen om kwart voor 11 vertrokken we om 'n mooie route tegaan rijden. Het eerste deel was een stuk dat we vorige weel al 'n keer hebben gereden. Daarna gingen we omhoog. Ergens in 'n bergdorpje hebben we koffie gedronken. Toen weer verder, hoger en hoger.... Herman had op bijna 2000 m een restaurant ontdekt waar hij me mee naar toe wilde nemen. De weg was op zich prima, maar soms wat smal. Zo rond de 600 m zagen we het eerste restaurant. Mooi voor 'n 2de kop koffie. Maar tot onze complete verrassing werden we toen we de bocht om kwamen hartelijk verwelkomt door een paar 100 toeristen die daar met auto of motor stonden geparkeerd. Verbijsterend. We dachten de enige te zijn. Herman heeft wat foto's gemaakt en we zetten onze tocht voort. De weg werd smaller en we verwachtten op 2000 m toch echt geen "autovrienden" te vinden. Ergens op die smalle weg was daar in de bocht dan onze nachtmerrie: een bus! Aardige chauffer die achteruit reed en een zucht van verlichting uit mijn mond toen we er langs waren.
We bereikten ons doel en..... we kregen wederom 'n hartelijk welkom van half Italië dat bedacht had ons daar op te wachten. Foto gescoord en wegwezen. Ja, simpel gezegd. Maar de weg was op bepaalde stukken zo smal dat passeren een zelfmoordpoging leek. Motoren zijn echt totaal van de pot gerukt hier. Ze rijden levensgevaarlijk.
Enfin, we hebben geen rolberoerte van schrik gekregen en belandden uiteindelijk in een heel oud plaatsje: Bienno. Bienno is een gemeente in de Italiaanse provincie Trente en telt 447 inwoners. De oppervlakte bedraagt 11,7 km², de bevolkingsdichtheid is 38 inwoners per km².Als ik 't goed begreep bestaat dit stadje, sinds565. Een juweeltje dat oude stadshart (zie foto's). We hebben er koffie gedronken en zijn het oude gedeelte in gegaan. Fantastisch.

Na Bienno zijn we op huis aangegaan waar we omhalf 6 waren. Omdat we hadden afgesproken met de familie Witzel te gaan plaat-eten heb ik snel ons eigen deel klaargemaakt. Ivm de gluten eten we alleen van onze eigen plaat en ons eigen gekocht vlees. Zo hoeven zij zich geen sauzen en marinades te ontzeggen.

Het was heel gezellig vanavond. Met een man of 22 in de tuin bij 't hotel. 'n aangename temperatuur en lieve mensen. Eric is in een heel warm nest terechtgekomen daar. Dat doet mij zeer goed.
Het is al laat. We gaan nu slapen. Morgen weer een nieuwe dag.