Vandaag was opnieuw een absolute geluksdag voor ons. We moesten 340 km rijden naar de laatste camping die we in Frankrijk aan doen die tegen de Pyreneeën aan ligt. Bordeaux lag op onze route en we moesten dus de rondweg bij Bordeaux nemen. En daar was file! Kilometerslange file. En t was inmiddels 26 graden dus dat was heftig. Althans, voor de mensen die in die file stonden. Zoals gezegd was t vandaag onze geluksdag, en wij reden dan ook aan de andere kant van de snelweg waar geen file was. Om ons medeleven te betuigen hebben we gezwaaid.
Tegen 3 uur waren we op de camping. De weg vanaf de snelweg naar de camping was even n dingetje, zo leek het. Er stond namelijk dat die weg was afgesloten en n alternatieve route zou kilometers rijden zijn. De wegwerkzaamheden werden echter niet in t weekend gedaan, dus uiteindelijk konden we moeiteloos de camping bereiken. Leuke dorpjes gezien, zoals gezegd:het was onze geluksdag.
Op de camping kregen we de keuze uit n stuk of 10 plekken. Dik n half uur later hadden we ons helemaal geinstalleerd en gingen we bij de receptie melden op welke plek onze keuze was gevallen. Fout! Daar mag u niet staan blablabla. Herman zei dat hij de kaart erbij ging halen waar de receptioniste toch echt zelf deze plekken had aangegeven. Wat bleek? Toen zij ons deze plekken doorgaf, reserveerde haar collega telefonisch "onze" plek net voor n andere klant. En aangezien wij er al stonden en niet van plan waren te verkassen, staan we nu op een heel fijn plekje. Zoals gezegd: onze geluksdag. 7 minuten lopen naar de Atlantische oceaan.
De temperatuur was bij aankomst 27 graden, maar er stond wel n stevige wind. Die wind is nu gaan liggen en we zitten heerlijk buiten met n kopje thee te genieten van onze geluksdag.