Vanmorgen stond ik om half 7 op. We wilden een wasmachine met kleding draaien voor we naar Coimbra zouden vertrekken. En ik was bang dat er meer liefhebbers zouden zijn voor die wasmachine, dus half 7 stond ik naast mijn bed. Nadat ik die machine 10 minuten later had aangezet, kwam er een jonge vrouw met een berg vuile was aanlopen. Kijk, mijn vroege actie was beloond. De temperatuur was best aangenaam en ik ben een half uurtje gaan wandelen om Herman nog wat te laten slapen.

Met een grote tas en n zak natte was vertrokken we tegen half 10 richting Coimbra. De rit was 140 km, dus vergeleken bij voorgaande dagen n eitje. Wel eerst even dwars door Porto met die sleurhut. Echt alle respect voor Herman die t toch elke keer maar weer doet.
Het landschap was bergachtig en we zagen veel wijngaarden. Ik blijf erbij dat je aan wijngaarden zien weinig hebt.
Om kwart voor 1 stonden we op de camping aan de buitenkant van Coimbra. Er stond amper iemand, iets wat in de loop van de middag drastisch veranderde. De temperatuur was inmiddels 28 graden.
We hadden brood nodig en Herman had een of andere giga "Continente" opgedoken op internet waar ze echt van alles verkochten.
Bij de kassa hadden we pech. Eerst n oudere heer met n onfatsoenlijk volle kar die eerst op zijn jan boerenfluitjes alles in tasjes ging pakken, om vervolgens enorm te gaan zaniken tegen de kassajuffrouw met een bonnetje in zijn hand. Blijkbaar dacht hij recht te hebben op korting op iets. De cheffin erbij en Herman, standje ongeduld, werd er niet vrolijk van. Uiteindelijk werd de man heengestuurd en was de mevrouw voor ons aan de beurt. Met een groeiende ergernis zagen we toe hoe zij de boodschappen, uiteraard ook een onfatsoenlijke lading, soort bij soort op de band zetten. Het karretje liet ze zo n 3 m van de band af staan, zodat wij niet dichtbij konden komen. Nadat ze alles erop had gezet en gesorteerd had, zag ik een stapel boodschappentassen in verschillende kleuren in haar karretje liggen. Nou, wij zijn n lekker stel structopaten samen, maar deze troela had t uitgevonden. Kanonnen! Alsof de pakken melk, fruit en andere spullen gevoel hadden, zo voorzichtig en traag pakte ze de soorgenoten bij elkaar in de juiste kleur tas.
De rij achter ons had zich inmiddels aangedikt en die kleine Portugeesjes probeerden allemaal om langs Herman heen te gluren naar het schouwspel bij de kassa. En naar naar mij! Want ik stond met mijn rug naar de inpakkende troela bekken te trekken tegen onze achterliggers die vervolgens ook bekken gingen trekken.
Enfin, wij waren snel klaar tot grote opluchting ook van de kassajuffrouw.

Daarna terug naar de camping waar we ons aan het leven in n warm land hebben aangepast: we gingen n dutje doen. Zo rond 5 uur wat tapas gegeten en een glas limonade/wijn gedronken en tegen half 8 gegeten.

Nu dus koffie en n spelletje. Morgen wordt t hier 31 graden. Zomer!