Vanmorgen stonden we om 7.10 uur op en vertrokken we om 8.45 uur. Uiteraard vol wantrouwen of de auto t echt wel goed zou doen. Gelijk met ons vertrokken Martien en zijn vrouw. Martien en vrouw stonden een paar caravans bij ons vandaan.

Hij heette trouwens helemaal geen Martien! Eerlijkheidshalve hebben we geen flauw idee hoe hij werkelijk heette. Het punt was dat Herman hem had gesproken en opgewonden kwam vertellen dat er een stel zat waarvan de man net "Martien van dat kasteel in Frankrijk op tv" was. Our guilty pleasure is mensen een bijnaam geven. Niet slecht bedoeld, het zit in de familie zeg maar. Als je met onze moeder naar het monumentenkerkhof in Huissen ging, wist ze iedereen bij bijnaam te noemen. Vaak wist ze de echte naam niet eens. Dat was gewoonte daar in t dorp. En bij ons thuis vroeger hoorde ik ook altijd mensen genoemd worden bij onjuiste namen.... "speldje, stuyvezandje, het tijdsein, de bommeltjes, de aap" en zo kan ik nog even doorgaan. Ik ben dus familiair belast met de afwijking mensen een bijnaam te geven. Klaarblijkelijk is dat reuze besmettelijk, want Herman is er echt een meester in inmiddels.

Terug naar onze reis. We reden 350 km naar Beja. De temperatuur liep gaandeweg op tot 30 graden. Het landschap veranderde. Het werd van groen naar bruinig, droog en verlaten. Opvallend was dat er heel veel bomen staan overal. De ANWB waarschuwt voor overvolle wegen op zaterdag. Nou, kom naar Portugal zou ik zeggen. Amper auto's op de weg. Ik was in de overtuiging dat veel Portugezen structopatisch waren aangelegd. Overal zag je rijen en rijen en nog eens rijen van dezelfde boompjes of struikjes. Het autisme tiert hier welig riep ik al enthousiast. Fout! Het waren ordinaire olijfboomgaarden en n enkele wijnbrouwerij.

De camping is prima. Een ommuurde stadscamping met amper logees. De douchedeuren bij de dames zijn zo verrot dat ze niet dicht kunnen, dus deed ik me als een heer voor en heb bij de heren gedoucht.
Het is nu 19.00 uur. Ik ga eten koken. Morgen gaan we Beja bekijken.