Nog even een terugblik.
Wat ik gisteren niet vermeldde, was het stuk snelweg vanaf Lissabon richting Beja die op palen stond. 12,5 km dwars over een delta(zie foto van gisteren). Na het eten zijn we nog even n stukje gaan wandelen in Beja, maar zijn niet echt in t oude stadshart geweest.

Maar nu vandaag.
De dag begon vreemd. Herman kreeg na t ontbijt ineens vreselijk pijn in zijn rug. Kon niet meer op of neer. Dus languit op bed en naast mijn dagelijkse klusjes nam ik de zijne erbij. Altijd handig als je weet hoe dingen moeten, en dus weer wat geleerd vandaag. Meteen pijnstillers geslikt en door mij liefdevol ingewreven met Voltaren. Gelukkig ging het na een uurtje stukken beter. Kopje koffie er gedronken en toen was hij redelijk opgeknapt.
Lunchen bij de Mac! Een typische vakantiehandeling:een keer een frietje halen bij de Mac. Daarna Beja ingegaan om het kasteel te bezichtigen en een expositie te bekijken. Beja heeft trouwens 37.000 inwoners.
Het kasteel kon je niet in, maar wel op. 200 treden! Herman ging alleen, want mijn evenwicht was vandaag weer heel erg slecht (jaja, 2 bejaarden samen op pad). Hij heeft als n echte kasteelheer over de muur gelopen en had daar een prachtig uitzicht over Beja.
De expositie was mooi. Het waren terracotta beelden van Jorge Vieira en de tekeningen die hij voorafgaand aan het kleien maakte.
We hebben door de straatjes in de oude stad gewandeld, een prachtige kerk bezichtigd waar de koster ons na, 10 minuten uitkieperde, en op n pleintje koffie gedronken.Het was hier vandaag 27 graden, maar met windkracht 4 was het uiterst aangenaam.

Bij terugkomst heb ik eerst wat geslapen om daarna met de auto 30 km verderop in Serpa te gaan kijken. Dat was een half uurtje rijden over n weg met links en rechts alleen maar olijfbomen. Nu weet ik ook wel dat je allerlei soorten olijven hebt :met pit, zonder pit, met feta, met basilicum, met knoflook, rood, zwart, groen ?,maar die bomen zien er toevallig wel vrijwel allemaal t zelfde uit. Serpa is een ontzettend oud stadje. Heel schattig, maar eerlijk gezegd leek t wel n spookstadje. Supersmalle straatjes, hier en daar n winkeltje dat blijkbaar open was, maar we hebben amper n mens gezien. Een aquaduct bij de ingang van de stad. Her en der stonden n paar stoeltjes en tafeltjes als soort van terrasje, maar als er verder geen hond te zien is dan is daar geen lol aan (Geen mensen om van bijnamen te voorzien of te beroddelen.) .

Ook hier is Herman bij de oude stadsmuur in zijn eentje naar boven gegaan. Verdere bezienswaardigheden waren alleen aan de buitenkant te bekijken.

Morgen gaan we naar Sevilla, een rit van ongeveer 230 km.