Vandaag dus een luierdag. Uitgeslapen, op ons dooie gemak ontbeten en daarna een was gedraaid. We staan met de caravan onder de bomen, leven onder de bomen, drogen de was onder de bomen en wie wonen er in diezelfde bomen?????? De vogeltjes. Dus wat zat er op onze gisterenavond laat gewassen laken??? Juist! Een vogelijke groet.

Als luierende aow-ers die kamperen, heb je een druk leven. Onze kinderen weten dat niet. Zij bevinden zich nog in het stadium van "eenmaal per week de schoonmaakster, afhaalmenu's, bieren bij de buren, bbq met n Japans rund(of zoiets), shoppen met vriendinnen", kortom een luizenleven met tussendoor 40 uurtjes werken.
Dat is voor n kamperende aow-er echt wel even anders. Nog afgezien van t feit dat we geen baas hebben die ons vertelt wat we moeten doen EN DUS onze eigen hersenen moeten gebruiken, hebben we ook geen schoonmaakster, afhaaltoko, shopsessies, bierfestijnen en Japanse runderbarbeques.
Wij laten onze bloedjes in zalige onwetendheid over het lot dat ze wellicht ooit te wachten staat:een reizende aow-er te zijn.

Na onze ochtendarbeid; afwassen met de hand, was ophangen, caravan vegen, wc legen(zijn jullie al moe?), watertank bijvullen, koffiedrinken en bespreken welke medesukkels er vandaag het kampeerfront verlieten, hebben we de lunch klaargemaakt. Een lekker tomatensoepje en een bak vers fruit.

Inmiddels was t 14.00 uur.
Ik heb n steentje beschilderd en toen gingen we naar de Carrefour. Aangezien we hier gisteren ook al waren, kon ik met een gerust hart achterover zakken in de autostoel. Herman wist de weg, inbreng van mijn kant was overbodig. Zie t als n relaxed uitje van 2 minuten voor ondergetekende.
Bij de Carrefour is het n beetje ingewikkeld. Nog afgezien van de volstrekt onlogische manier waarop men daar de goederen uitstalt, is betalen een stressvolle aangelegenheid. Van ons mogen ze dat dan ook afschaffen. De Carrefour is de enige winkel totnutoe die onze bankpas steeds weigert. Vandaag zou t op zich geen probleem zijn om hard weg te rennen met onze boodschapjes, omdat de caissière wel van enig formaat was. Maar bij onze allerlaatste poging om eerlijk te blijven lukte het betalen. Helaas!

Uitgeput van deze stressvolle dag en al het verzette werk, hebben we ons om 5 uur dus maar met was tapas en n glas wijn naast de caravan neergezet. Om daar getuige te zijn van de aankomst van onze nieuwe buren. Spanjolen met een camper. En wat werd als eerste uit die camper gehaald??? Een grasveldje van 1 bij 1 m. dat ze voor hun ingang legden. We zaten meteen recht overeind. DAT was pas n slim idee. Het is hier namelijk zand en steentjesgrond en 3 keer daags de hut vegen en dweilen is n must. En heel slim: kunstgras. Want ja, als je echte grasmatten meesleept moet je ook je maaimachine meeslepen. We gaan dus aanpappen met de buren. Waar hebben zij dat wanstaltige nepgras gekocht.... We zullen er achter komen, en dan..... vertellen we het jullie.