Vandaag wilden we naar het meer gaan dat hier n kwartier vandaan ligt. Dus: badpakken, badlakens, waterschoenen, koffiepot en lunch en de e-readers ingepakt. En, omdat we nu bejaard zijn, ook onze luxe stoelen.
We reden over een fietsweg waar ook auto's mochten rijden. Dat vinden wij namelijk een heel sportief iets. Die fietsers die hun best doen om op hun bescheiden voertuigjes overeind te blijven als Lambermont-Co passeren. Wij doen ons best die fietsers niet in een bocht van de helling af te duwen, en zo beoefenen wij samen met de fieters hier een inspannende sport waarbij beiden een sportief deel in hebben. We zwaaien ook altijd naar ze, steken duimpjes omhoog, zodat ze weet hebben van onze waardering.

Ineens zei Herman "we rijden nu langs het meer"..... Oh! Waar dan? Daar, achter al die bomen en rotsen enz. je kunt t niet zien.... Uiteindelijk bereikten we een weggetje dat dood liep en aan t eind was n brug. Bleek dat het een stuwmeer met een stuwdam was. We konden over die brug lopen en dat was dan ook het enige dat we van het meer hebben gezien. Dure huizen eromheen, n dorpje aan t meer, maar niks zwemmen of strandje.
Wij dus weer in de auto. Ergens n kopje koffie gescoord en toen op de camping geluncht.

Hier in de buurt liggen 2 nationale parken en we besloten een rondrit te gaan maken door die parken. Dat was dus een groot sucses. Wat een fantastische beelden. De bergen, de rust, de leegte, de natuur. Zo ongelooflijk mooi. Vijgenbomen, olijfbomen, oleanders en nog meer soorten die ook Herman niet kende.
Uiteindelijk belandde we in het dorpje Obejo.
Dorpje.... Hoog in de bergen...... We rijden nu naar.... De tomtom weet de weg hoor.... En jawel, we hadden t weer voor elkaar. Een supersmal straatje waar een brede auto stond geparkeerd. Ja, we konden er net langs en toen eindigde het straatje even later in een parkeerplaatsje dat uiteraard vol stond. Herman kon de auto keren, reed terug dat nare straatje in en daar kwam onze nachtmerrie aankarren: een kanjer van n auto die de hele weg in beslag nam. Herman bleef staan en speelde de domme buitenlander. De Spanjool joeg zijn auto achteruit dat hele straatje door en zo kon het gebeuren dat we vanavond fijn bij onze eigen caravan hebben gegeten.

Op weg naar de caravan nog even n grasmat gearresteerd om voor onze caravan te leggen. Andalusie is mooi, maar ze hebben hier het stof uitgevonden.