De dag begon prettig: om half 9 in badpak buiten rustig ontbijten. Daarna de huishoudelijke taakjes en toen de badpakjes uit..... Nee viezerikken, ik was nog niet klaar met vertellen! Badpakjes uit en mooie jurk en korte box aan. Oke, keurig gekleed gingen we op pad om het Parque Naturel de Sant Llorenc del Munt i l'Obac te bezoeken. Net als de andere natuurparken ook hier weer prachtige uitzichten, mooie natuur en een schitterend oud kerkje. Het kerkje was heel bescheiden en pure eenvoud. Zoals t ook hoort. De rust straalde er vanaf. Bij het kerkje stonden wat bewoonde huizen. Een mini mini mini dorpje. Naast t kerkje stond weer zo'n adventskalender waarvan de deurtjes nooit meer open mogen en er was een restaurant! En dat betekende dat we wel konden ontbijten daar, maar niet ons dagelijkse bakje koffie scoren. Dus voor de koffie zijn we doorgereden naar een hoger gelegen "dorpje" waar een zg bar was. Ook een restaurantje, maar minder pretentieus. Heel eenvoudig en gemoedelijk. De waardin wees op mijn jurk en zei dat ze hem zo mooi vond. De lol was dat de andere vrouwen zich er ook even in mengden. Leuk toch, lekker simpel, grote tafels waar je aan kon zitten met andere mensen. Leuk.

Maar toen....
Uiteraard wilden we boodschapperen. Als wij een lange busreis maken is een van de vereisten dat we vooral veel snoep en koek bij ons hebben! Dat waar we anders niet naar talen moet dan ineens aanwezig zijn. Aangezien we morgennacht op de boot stappen en daar 24 uur op zitten, vermoed ik dat de drang naar chocola, koek en chips maandag de pan uit springt. En:een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
We gingen de Lidl in en na 10 minuten stonden we buiten, om bij vriend Carrefour de rest te halen. We staan bij de auto, zien dat de achterbanken helemaal naar voren zijn geklapt. En ineens zag ik dat t achter zijraampje was ingeslagen. Beschaafde mensen bezigen niet de woorden die wij bezigden, maar het klonk ongeveer zo: grzbrtgggr.
En toen was daar ineens een erg lieve kordate vrouw met 2 pubers die uit haar auto stapte, zeer resoluut haar telefoon pakte en de politie belde. Die waren er binnen n minuut of 5. De dame regelde de zaken voor ons en vervolgens mochten wij achter oom en tante agent naar het politiebureau rijden. De dienders waren ontzettend aardig, maar spraken al even ontzettend slecht engels. Ik ook trouwens, geen idee hoe ik ooit slaagde voor mijn module internationaal recht. Na 1,5 uur waren de papieren ingevuld waarmee we o. a. onze schade kunnen verhalen op de verzekering. Voor in de auto, op de grond, lag mijn handtas. Die tas gaat altijd mee omdat ik 3 verschillende brillen (in zeer regelmatige afwisseling) moet gebruiken. Mijn telefoon om, zoals iedereen inmiddels wel weet, de weg te kunnen wijzen in onbekende omgevingen? Daarnaast is het DE verstopplaats voor alle weggelopen zakdoeken en zit mijn nitroglycerinespray voor hartklachten erin. Kort gezegd: een zooiverzamelplaats van weinig waarde voor vreemden. Maar.... Die brillen kosten een vermogen.

We lagen net uit te hijgen van alle comotie bij t zwembad toen Wouter belde. Hij kon zien dat mijn gsm nog aan stond, en hij vertelde Herman hoe hij kon achterhalen waar t apparaat zich bevond. Herman ging kijken en toen bleek dat de gsm vlakbij de parkeerplaats van de Lidl (waar hij gestolen was) lag. Wij als dollen dat zwembad uitgestoven (voor zover onze rollators dat nog toelaten?) en naar die Lidl gesjeesd(20 minuten rijden). Herman is daar gaan zoeken en..... mijn tas met complete inhoud lag tegenover de Lidl in een container.....

En zo kan het gebeuren dat wij nu om 10 uur buiten sushi zitten te eten en ik dit verhaal op mijn eigen gsm typ.
Wat een trieste figuur die dit gedaan heeft. Iemand die uit n soort van wanhoopsdaad, verslaafd aan drugs en dan dit soort dingen doet. Ooit waren er n paar ouders misschien wel heel blij met zijn komst...

De volgende uitdaging is die kapotte achterruit laten reparen. Want de 24 uursservice 7 etmalen per week van Carglass klopt niet ...