Het inchecken gisterenavond was n dingetje! We waren dus 1,5 uur te vroeg bij de terminal, maar konden in de caravan de tijd doorbrengen. Om 22.45 uur zou het inschepen beginnen en om 2 uur zouden we gaan varen. Er stonden hooguit 30 auto's, dus wij waren in de veronderstelling dat t n fluitje zou zijn. Maar nee.
Om 23.15 kwam de politie langs om te vertellen dat we ons om 0.00 uur moesten melden op t havenkantoor dat buiten de terminal lag.Zo'n200lopen en dan zouden we de tickets krijgen.
Ik zou op de auto en caravan passen terwijl Herman die papieren ging halen.
Om 10 over 12 belde Herman. Hij betwijfelde of alleen zijn aanwezigheid voldoende was, wat nu? Naast ons stond een bejaard(onze leeftijd) Oosterijks echtpaar en die waren beteid op de caravan te passen. Herman had namelijk de sleutels in zijn zak en t ding kon niet op slot. Ik als de gesmeerde bliksem in gestrekte slow motion draf ook naar dat kantoor. De tante achter de bali had eigenlijk geen tijd voor klanten, want ze was druk aan t whatsappen. Enfin, we kregen de tickets en toen begon het echte wachten. De boot lag inmjddels aangemeerd en moest eerst ontschepen. De route om op die schuit te komen leek mij al een klein drama.
De auto naast ons trok de aandacht van de politie. Nader onderzoek leverde op dat hij onwel was geworden. Herman, inmiddels de sociale jopie van ons twee, ging dus even met de verneemstok langs. We zijn niet nieuwsgierig, maar als je je al uren verveelt is elke sensatie afleiding. Verder werden er diverse auto's uitgevist om "ff doorzocht" te worden. Wel, beste dames en heren van de hermandad, als jullie echt willen grabbelen en graaien moeten jullie absoluut in onze auto zijn. Wij hebben een rijdende grabbelton kunnen we wel zeggen. Maar de dienders verrichten grondig werk. Alles, maar dan ook alles werd gefotografeerd. De auto was duidelijk veel te zwaar beladen. En daar kwam met toeters en bellen n ambulance en nog meer politie. De arme man.