Vandaag 20 jaar geleden, sloten wij (in alle stilte) een geregistreerd partnerschap. Twee jaar later,op 11 Juni 2004, hebben we dit omgezet in een huwelijk. Beide dagen vieren we elk jaar. Onze huwelijksdag vierden we aan het begin van onze reis, en het partnerschap nu het eind van de reis een klein beetje in zicht komt. We zijn heerlijk uit eten geweest vanavond.

Vanmorgen hebben we eerst de bedden verschoond en 2 wasmachines gedraaid. Toen de was hing hebben we een leuke rit gemaakt. Dan kom je daar boven op een berg (hoger dan de omliggende bergen),en dan zie je me daar toch n fraaie toko's staan! Maar ja, als je daar woont,heel erg afgelegen en amper n buur in de buurt, vragen we wij ons toch af "en dan?" Naar je werk rijden s'morgens bv in de winter....of 's avonds naar huis de berg op terwijl t glad is....oeps, een pak suiker vergeten (nou ja,zonder suiker went),maar ik bedoel maar: wat voor mensen wonen daar? Wij kwamen tot de conclusie dat t ofwel tweede huizen zijn van mensen met geld, of verhuurobjecten voor vakanties, of illegale hoerenkasten of gokclubs. Maar eerlijk is eerlijk; ze liggen daar prachtig.

Ergens onderweg,nog niet zo hoog hoor, lag n groepje huizen waarvan het "hoofdhuis" een nogal dure uitstraling had. Voor dàt huis stond dan ook een zeer fraaie toegangspoort. Twee stenen pilaren met een imposant hekwerk met krullen en tuttels. Maar ....los van elkaar zagen Herman en ik allebei tegelijkertijd hetzelfde: die imposante toegangspoort was n losstaand geval. Je kon er lang's lopen,want er was verder geen hekwerk :-):-):-). Het zag er (zachtjes gezegd) nogal ridicuul uit.
Verder waren er boven op de berg de nodige bomen met tamme kastanjes. Maar ondanks t feit dat t om TAMME kastanjes ging,stonden die bomen toch achter n hekwerk. Minder ongevaarlijk dan de naam zegt:-):-):-)
De temperatuur kwam boven op die berg uit op 38,5 graad, dus ik hoef niet uit te leggen waarom we niet gezellig n dagje de straten van Bologna onveilig hebben gemaakt...

Na de autorit hebben we onze siësta gehouden en daarna zijn we op t terras gaan zitten bij t zwembad. Plompie in, plompie uit...En tegen 7 uur zijn we dus naar t restaurant gereden.
Onderweg werden we door n paar Italiaanse testosteronkikkers gepasseerd (uiteraard lak hebben de aan doorgetrokken streep, 50 km max) en tot Herman zijn grote plezier stonden ze 5 minuten later voor ons te wachten bij 'n verkeerslicht! Herman kon t niet laten: hij knipperde met zijn lichten en zwaaide heel vriendelijk...Die knul ontplofte.....

We hebben lekker gegeten. Tijdens het eten heeft 't wat geregend,maar hier niet erg heftig. We zitten nu lekker uit the zakken met n glas grappa(ik dan).