********
Helaas. De foto’s kregen we niet op het web. Dat gaan we morgen in het dorp nog eens proberen. En we hebben veel mooie foto’s, dus het is het waard morgen nog eens te kijken.

********

Hè, hè. Eindelijk eens een dag zonder opdringerige ongedisciplineerde Italiaanse bestuurders met uitgebreide ADHD-aandoeningen en zonder labyrint-achtige dorpjes waar een normale chauffeur zich niet waagt. We zijn vandaag heerlijk rustig zonder stress over de snelweg gereden naar het plaatsje Carrara. Dit plaatsje is wereldberoemd vanwege de daar aanwezige marmermijnen. Deze mijnen zijn al eeuwenoud. De Romeinen haalden daar al hun marmer vandaan en ook veel latere kunstenaars zoals Michelangelo haalden daar het prachtige, bijna witte marmer. Door deze eeuwenoude mijnbouw en verwerking van het marmer bevindenzich hier de oudste industrie-terreinen van de wereld. Wij zagen vanuit de omgeving van de camping waar we zitten deze bergen. En de gedeeltelijk witte toppen en zijkanten daarvan lijken van grote afstand (50 km) bedrieglijk veel op sneeuw. Dat geeft een inzicht in de afmetingen van deze gedeeltelijk open mijnen en tevens onderstreept het hoe wit het marmer is dat er wordt gewonnen. Het stadje zelf is, wat te verwachten valt, vrijwel geheel van marmer. Een complete kathedraal van marmer, banken in de stad van marmer, beelden van marmer, voetpaden van marmer, enz. Imposant, vaak mooi, maar het stadje is in verval. Veel winkels staan leeg en/of te koop. Huizen hebben last van achterstallig onderhoud. Jammer. Er zullen te weinig toeristen komen.

We zijn de kathedraal van Carrara binnengegaan en deze was van louter marmer gebouwd. De enige uitzondering waren de kerkbanken. De muren, toren, beelden, preekstoel, echt alles was van marmer. De kerk had 'n soort aparte kapel met daarin uit marmer gehouwen een kerststal. Deze was gemaakt in het marmer gebergte dus beeldde geen Judea of wat dan ook uit.
Op 'n ruim balkon zaten Jozef en Maria met het kindje. Tja, ze zullen ook aan vakantie toe geweest zijn.

Naast dit alles hadden ze in een aparte kapel stapels, rijen, tweedehands boeken staan die je gewoon kon meenemen. Duidelijk was dat daar geen missen meer werden opgediend.

Rondom het dorp zaten er her en der kunstenaars in ateliers, maar die waren niet toegankelijk. Vanzelfsprekend waren er natuurlijk wel de overbekende souvenierwinkels, maar daar zag je eigenlijk niemand binnen. Dat geeft ook aan dat er te weinig toeristen komen

Carrara heeft ook 'n park. De toegang is via een marmeren trap. In het park staan marmeren banken, een marmeren fontein, een marmeren muziektheater, marmeren beelden van nijlpaarden en krokodillen. Kortom: Carrara is de marmer stad.

Na 't bezoek aan Carrara gingen we richting de mijnen. Daar kun je met de auto redelijk goed komen. Onderweg zijn we gestopt bij een atelier. Maar bij het allerleukste atelier dat wijzagen konden we niet stoppen. We hebben ergens tussen die bergen koffie gedronken en voor Alie en Eric 'n stukje onbewerkt marmer meegenomen. Het was een speciale route door die bergen, veel tunnels en 1 richtingsverkeer. Ik hoopte wel dat andere weggebruikers ook wisten dat het 1 richtingsverkeer was! Het zicht op de diverse mijnen was uiterst spectaculair en imposant. Overal gigantische blokken marmer. Bij de open mijnbouw-mijnen waren de berghellingen kaarsrecht afgezaagd. En dat uithalen van die blokken doen ze dus al eeuwenlang. En zoals ze zelf zeggen: het is onuitputtelijk. Er is zo gigantisch veel.

Bij een koffiestop nog 'n kleinigheidje voor Janneke gekocht en toen weer langzaam richting de camping.

Na terugkomst op de camping zijn we even gaan kijken op het strand. Alle campings en hotels hier hebben hun eigen strandje.... Dus ook de camping waar wij verblijven. Al deze strandjes zijn wel toegankelijk, maar je moet wel lid van het clubje van de eigenaar zijn. We werden er echt niet lekker van! Vreselijk om daar je dag te moeten doorbrengen. Het hele strand werd ingenomen door strandstoelen. Dicht op elkaar. En daar moet je gebruik van maken, behalve in een smalle strook rechtstreeks aan het water. Maar denk niet dat je daar je eigen stoeltjes mag meenemen: neen! Dan ga je maar op een handdoek zitten. En de aanwezige stoeltjes kosten 15 euro voor een dagdeel. Wij zijn dus opeens geen strandgangers meer!

Morgen gaat het de hele dag regenen en onweren. We ruimen vanavond dus alle buitenspullen op, zodat we vrijdagochtend niet met 'n kleddernatte zooi zitten. Morgen gaan we uitslapen en..... uitslapen en... uitslapen, want wat moet je anders met dat slechte weer. En DAT hebben we nog niet gehad op deze reis.