Vanochtend zijn we na een nacht goed slapen relatief vroeg opgestaan. Dat wil dus zeggen iets van kwart over acht. We willen vandaag naar Montepulciano. Het oude stadsgedeelte daarvan is een middeleeuws stadje waar de originele funderingen al veel ouder zijn. Het ligt op de grens van Toscane en Umbrië. Volgens diverse internet-sites is dit 1 van de mooiste bewaarde middeleeuwse stadjes in Europa. Wanneer je daar in de omgeving bent moet je dat bekijken. Vanaf de camping hebben we een werkelijk schitterende weg die kant op gereden. We wilden op de terugweg foto’s maken maar helaas reden we terug een minder mooie weg. Wellicht rijden we het stuk nog een keer later in de week. We vinden het gedeelte van Italië waar we nu zijn, Umbrië, bijzonder mooi. We zijn zeer zeker van plan om hier nog een keer naar toe te gaan. Het landschap, de bijzonder leuke dorpjes, alles is heel liefelijk en aantrekkelijk.

Het oude Montepulciano zelf is niet toegankelijk per auto. Althans niet voor de niet-inwoners. Want er wonen in het oude gedeelte gewoon nog mensen. Daardoor kan je er heerlijk rustig wandelen en heb je eigenlijk alleen “last” van andere wandelaars. We hadden even wat moeite om een parkeerplaats te vinden. Vele gemarkeerde parkeerplaatsen zijn te klein voor onze auto. Die steekt dan uit op de weg of past er gewoon niet in. Maar toch vrij vlot een plek gevonden. We dachten vroeg te zijn, maar vele anderen hun “vroeg” was vroeger dan onze vroeg (snapt u het nog?). Binnen het stadje zijn er natuurlijk de bekende souvenierswinkels, vele bars/restaurants, winkels met tassen, aardewerk enz. Maar het adagium van ons is natuurlijk “kijken kijken niet kopen”. Maar er zijn natuurlijk ook vele historische mooie gebouwen, kerken, torens die bekeken en bezichtigd kunnen worden. En er waren heel veel “Cantina’s”: wijnhuizen waar je wijn kunt proeven en eventueel kunt kopen. De reden daarvoor is dat binnen de muren van Montepulciano een kwaliteitswijn geproduceerd wordt met herkomst “Montepulciano”. Die wordt nergens anders geproduceerd dus vandaar de vele wijnhuizen.

Soms zie je bij kinderen al op zeer jonge leeftijd voor welk beroep ze bij uitstek geschikt zijn. Zo zagen wij In een van de kerken die we bezochten 'n ouderpaar met 'n knulletje van hooguit 3 jaar. In de kerk brandden overal kaarsjes, aangestoken door mensen zoals ik die voor iemand 'n lichtje willen branden. Het kereltje zag al die kaarsjes, bedacht zich geen seconde en vloog er op af om ze fanatiek uit te gaan blazen! Duidelijk een koster in de dop. De ouders verschoten van kleur, maar wij hadden vette pret.

Na die eerste bijzonder mooie kerk hebben we eerst koffie gescoord op een terras. Die waren er genoeg. Vervolgens heben we ook nog 'n toren beklommen. Marieke kon niet verder dan de derde etage, omdat daarna de leuningen om je vast te houden ontbraken.

Rondom 1 uur wilden we graag wat eten. Als rechtgeaarde Hollanders hadden we onze eigen lunch meegenomen: broodje kaas voor Herman en een wrap voor Marieke. Maar de wraps waren niet zo’n succes: lauw, wassing en gewoon niet lekker. Dus op naar een restaurant op zoek naar iets glutenvrij. Dat viel even tegen: overal waar je kon eten was het vol. Maar na enig zoeken kwamen we een restaurant tegen die en plaats had en ook nog precies wist wat gluten zijn en ook nog iets op de kaart had staan zonder gluten! Bellisimo! We hebben daar heerlijk gegeten en gezellig gepraat met andere eters daar. Zie al onze foto’s.

Toen we ook het dessert op hadden van een heerlijke mousse zijn we met een voldaan gevoel weer terug gehobbeld naar de auto. Wel hebben we een paar flessen wijn gekocht met DOC Montepulciano. Om te geven en om te drinken. De terugweg was minder mooi dan de heenweg, omdat we eerst nog een paar boodschappen wilde doen voor het avondeten en dus niet rechtstreeks naar de camping terug reden. Niet dat we uitgebreid gaan avondeten, maar we moeten natuurlijk wel wat eten.

Teruggekomen bij de camping was het weer van een zelfde type als gisteren: zeer dreigend, donkere luchten, harde wind maar geen drup gevallen.

Toen we terug waren heeft Herman eerst de caravan een plaats opgeschoven. Gedeeltelijk onder onze plaats lekt er een waterleiding. Het gevolg is dat onze plek steeds natter wordt. Met hoge temperaturen verdampt het voldoende, maar nu lukt dat niet meer. Dus nu zitten we 10 m verder. Dat verhuizen kostte niet veel tijd. Ver binnen een half uur stond alles weer kompleet.

Na een heerlijke salade als avondeten gaan we nu weer bedenken wat we morgen gaan doen.