Beste lezers. Vandaag is er een einde gekomen aan onze prachtige reis. 3,5 maand zijn we onderweg geweest en we hebben het bijzonder naar onze zin gehad.

Om even na 9 uur vertrokken we vanmorgen vanaf onze laatste camping. Hoewel het bewolkt was, was het droog en windstil. Het ideale weer voor een mooie wandeling. De natuur in die omgeving is ook prachtig, dus wellicht gaan we nog eens terug om te wandelen.

Uiteraard waren er wegomleggingen, werkzaamheden en 'n keer 'n foute afslag, maar al met al verliep de rit naar huis goed. De rit was 380 km. Onderweg zijn we een paar keer gestopt voor koffie en een boterham en om 15.10 waren we thuis.

We hebben de afgelopen 3,5 maand heel veel mooie steden gezien. Vele kathedralen, vele prachtige andere gebouwen,maar ook prachtige natuur. We hebben ervan genoten. We hebben heel veel lieve mensen ontmoet. Sommige heel kort, sommige diverse dagen. We hebben heel veel dingen meegemaakt. Waarschijnlijk meer dan de gemiddelde vakantieganger. Er zijn mensen geweest die zeiden, toen ze hoorden van de kapotte auto en van de inbraak en andere minder leuke zaken: wij waren allang weer terug gegaan. Maar nee, dat waren onderdelen van de reis. Het betekende in ieder geval dat het nooit saai werd. En achteraf bekeken blijkt ieder voorval heel erg meegevallen te zijn: bij de diefstal hebben we alles teruggevonden, de kapotte auto is netjes gerepareerd. En we zijn ook netjes met een andere ferry in Genua aangekomen. En met de brand hebben we in een prachtig hotel overnacht en ontbeten. En dan het weer: we hebben prachtig weer gehad. We hebben diverse mensen gesproken die bijna zijn weggespoeld, weggewaaid, hagelbuien met grote hagelstenen hebben gehad. Dat hebben we gelukkig allemaal niet gehad. De laatste paar dagen hebben we regen gehad. Maar ook niet overdreven veel. Het was op sommige plaatsen in Spanje en Italië wel te heet naar onze zin. Met 38 C en hoger doe je niet veel meer. Zeker geen stad bezoeken, ook al stond dat wel op de planning. Maar dan gingen we heerlijk toeren in de nationale parken met de airco in de auto aan. En ‘s nachts konden we nog steeds goed slapen door de airco in de caravan. Dus ook de hoge temperaturen zijn we prima doorgekomen. En dan deze blog. Soms was het best wel een opgave om na een drukke dag ook nog een stukje te moeten schrijven. Maar dat heeft vooral Marieke vol plichtsbesef prachtig gedaan. En niet alleen voor u, beste lezers en lezeressen, maar ook voor onszelf. Al deze teksten plukken we weer van internet af en zullen we voor onszelf bundelen in een boek. Iets van 105 verhalen. Prachtig om dat later weer door te kunnen lezen. En dan moeten we hier natuurlijk ook alle lezers en lezeressen bedanken die de moeite hebben genomen om reacties te geven op onze stukjes. Ook een groot deel van deze reacties willen we opnemen in onze bundel met verhalen. Omdat het zulke leuke lieve enthousiaste reacties zijn. Dank jullie wel daarvoor. Wij hebben dat zeer gewaardeerd!

Zouden we dit nog eens doen? Volmondig: JA. Wanneer? Misschien al volgend jaar. Naar dezelfde landen? Dat is nog niet zeker. We willen nog het nodige bezien in Portugal waar we niet aan toe zijn gekomen. Maar dat geldt ook voor Spanje. En dat geldt zeker voor Italië. Dat land heeft ons verrast. Althans de steden, de dorpen en de schitterende landschappen en nog vele zaken meer. Wat daar wat minder was is het volslagen gebrek aan enige hoffelijk op de weg, de minachting van elk verkeersbord en ieder verkeersteken. En de slechte staat van de wegen. Maar verder is het een land waar we zeker naar toe terug zullen gaan. Maar misschien wordt het wel een heel andere kant op.

Wat zouden we anders doen?

Nou, niet zoveel. Het beviel ons prima zo. We zouden alleen de verblijfsduur op een camping gemiddeld wat langer maken. Nu hadden we diverse campings waar we maar 3 nachten bleven staan. Dat is te kort wanneer er in de omgeving het nodige te zien is. En dat is er altijd wel. Het betekende dat we van drie dagen er 1 op reis waren.

Het absolute hoogtepunt in de reis was het huwelijk van Eric en Quinta. Dat was iets heel speciaals. Zo mooi, zo romantisch, zo’n unieke plek. En zulke prachtige aankleding van de terrassen en de eettafels. Uniek. Absoluut uniek! Gelukkig kwam het noodweer nadat we klaar waren met het diner. We hebben er van genoten.

En dan het eten gedurende de reis. Marieke moet glutenvrij eten. Dat is niet eenvoudig. Veel restaurants weten niet wat ze dan moeten doen. Maar Marieke heeft grotendeels zelf gekookt! Hulde aan haar!! Altijd heerlijke maaltijden klaargemaakt zonder te mopperen dat ze bijna nergens kan eten. In Italië lukte dat wonder boven wonder zo nu en dan prima. Ze is er nooit ziek van geworden. Maar in de caravan op 3 pitten wist ze altijd weer een geweldige maaltijd te bereiden.

Er is ons ook gevraagd of we geen heimwee hadden. Heimwee? Dat is verlangen naar je heim, je huis. Maar juist door de caravan hadden wij altijd ons huis(je) bij ons. Wanneer we de deur van de caravan dicht trokken waren we in onze eigen wereld. Onze eigen mini-woning. Onafhankelijk of we nu in Frankrijk, Spanje, Portugal of Italië waren. De caravan was het rustpunt. De stabiele omgeving van waaruit je leeft. Zo’n reis via appartementen zou veel ingrijpender zijn. Dan is er geen eigen stabiele omgeving. Dus heimwee was er niet. Wel verlangen naar onze kinderen, naar onze prachtige kleindochter Milou. Gelukkig hebben we die allemaal gezien bij de bruiloft. Maar dat is zeker geen heimwee.

Het enige dat we enigszins gemist hebben is ons grote bed thuis. Dat is 2.20 lang. In de caravan is dat een stuk korter: 1.95. Dat is vooral voor Herman te kort. Maar ja.

Wat we bovenal hebben ervaren is dat we het heerlijk hebben gevonden om zo lang, zo intensief en zo dicht op elkaar te hebben geleefd. Je leeft iedere dag 24 uur heel intens met elkaar. Dat hebben wij beiden heel erg fijn gevonden. We hebben ook beiden het gevoel dat we nog dichter bij elkaar zijn gekomen.

Dan nog het thuisfront. Hulde aan onze buren Henny en Wim. Die hebben iedere avond ons rolluik aan de voorkant van ons huis omlaag gedaan en iedere ochtend weer omhoog. Plus alle planten in huis water gegeven plus de post opgeruimd! Dank jullie wel.

En dan hebben we ook Bas en Nienke. Die hebben er onder meer voor gezorgd dat het gras nu niet een halve meter hoog staat. En hebben voor allerlei andere zaken gezorgd. Dank jullie wel. En natuurlijk alle andere buren die alles in de gaten hebben gehouden. En een auto bij ons op de oprit parkeerden zodat het huis er bewoond uit zag. Dat alles heeft ons een rustig gevoel gegeven onderweg.

Maar mijn grootste gevoel van geluk en dankbaarheid is voor mijn lief Marieke. Wat hebben we het fijn gehad samen. Jouw zorg voor een opgeruimde caravan, voor het eten en voor mij maakte het werkelijk tot een unieke geweldige en liefdevolle ervaring. Ik wil morgen zo weer opnieuw!