lambermont.reismee.nl

Rondje om 't Iseomeer

Ad en Karin hebben de vierdaagse uitgelopen. Applaus voor onze kanjers. En het lijflied van vandaag is zeer toepasselijk voor de 4 daagse: you never walk alone.

We smelten inmiddels. Mensenlief, 39,5 graden vanmiddag. Omdat ik slecht geslapen had en me lichamelijk niet goed voelde, zijn we pas om 12 uur begonnen met ons rondje om het meer rijden.
Ja, het is ontzettend leuk, al die plaatsjes die je doorkomt langs dat meer.

We hebben geluncht in 'n restaurant met uitzicht op 't meer. Vis, afkomstig uit 't meer (zou ik in Amsterdam nooit doen!) . Lekker, maar we waren blij om weer in onze airco auto te zitten.

En dan moet je tijdens zo 'n rit af en toe kiezen uit 'n weg... Ja... Nou, we hebben een aardige tunnelvisie ontwikkeld vandaag. Kilometers tunnel hebben we gereden. Onderweg gestopt voor 'n ijsje. Gekeken naar de bootjes op het meer en naar 'n mooi gekleed groepje mensen dat naar 'n huwelijk ging.
Ergens onderweg, toen we 'n verkeerde afslag hadden genomen, belandden we op 'n smal weggetje.... Bekend verhaal hé? Een en al bochten en ineens stond daar 'n vrachtwagen. De arme ziel. Hij stond daar te kijken met 'n blik van "waar kan ik keren". Nee beste kerel, vluchten kan niet meer, je zit in de val. Ik hoop voor die stumpert dat hij niet ergens een of ander piepklein pakketje moest afleveren...

Om half 4 was voor mij de koek op. Ik was misselijk van moeheid en ben in de auto in slaap gevallen. Bij de caravan aangekomen ben ik opnieuw op bed in slaap gevallen en dat dutje deed me goed.
Daarna zijn we even in het inmiddels overvolle zwembad gestapt. Het was nog net geen nummertjes trekken om 'n plekje in 't water te bemachtigen.

Omdat we om half 2 al 'n vis en bak salade hadden gegeten (en Herman een mandje brood erbij), was 't avondeten simpel. Spaghetti met 'n restant champignons, tomatensaus en 'n paar bolletjes mozzarella. Nooit kook ik afgepast eten, maar hier wel want bewaren is geen optie. Hoe Herman 't deed weten we niet, maar ik zag hem zijn bord op 't randje zetten en meteen de hele maaltijd in 't zand storten. Kortom: we hebben mijn bordje gedeeld en ons verder tegoed gedaan aan 'n paar mango' 's.

Herman wordt morgen door de ouders van onze schoondochter in de boot genomen. Ik ga niet mee, niet goed voor mijn hoofd.
Het is nog steeds heel warm. Voorlopig nog niet naar bed.

Eucalypta in actie

Vandaag was de dag dat het autoruitje gemaakt zou worden. Na de huishoudelijke klusjes en de plundering van de Lidl, zijn we eerst gaan zwemmen. Daarna heb ik een steentje beschilderd en de lunch klaargemaakt.

We zitten schuin tegenover t zwembad en al n dag of 3 horen we elke keer n jengelend/jankerig blaagje. Niet omdat ze iets mankeert, maar omdat ze ontevreden is en iets perse wil hebben. Ik kan daar heel slecht tegen! Die ouders gaan dan sussend het gesprek aan en dat blaagje blijft dat gedrag herhalen. Zo ook vanmorgen. En ik was er zo verschrikkelijk klaar mee, dat ik gewoon in n reflex dat geluid nabootste. Voor de duidelijkheid, het betreft hier n kind van zeker ruim 5 jaar (geen peutertje). De ouders waren not amused van mijn actie, wezen het kind (dat blijkbaar schrok van mij) op mij en..... het gejank is opgehouden! Ik weet t, ik heb geen vrienden gemaakt vandaag, maar dat zal me n zorg zijn.

Na de lunch nog n frisse duik in t warme water genomen en toen op naar de Carglass in Brescia. Daar moesten we om 4 uur zijn. We waren te vroeg dus we hebben n stukje door Brescia gereden. Nee, niet in t oude gedeelte, want daarvoor moet je omhoog en..... de straatjes in. Soms leren wij nog iets van eerder gemaakte stommiteiten.

Wat betreft het rijden: die Italianen zijn levensgevaarlijk en dan hebben we het niet over de maffia. Waarom ze in vredesnaam richtingaanwijzers hebben gemaakt in Italiaanse auto's is ons volstrekt duister. We vermoeden dat de fabrikanten de gebruiksaanwijzing van die knopjes in de auto niet in het bijgeleverde boekje van een auto hebben gezet. Daarnaast is het ons al even duister waarom hier middellijnen, doorgetrokken lijnen of dubbele lijnen op de wegen staan. Het adagium "samen spelen, samen delen" is deze luitjes blijkbaar niet aangeleerd. Ze zien die wegbelijning wellicht als creatieve actie van de wegenbouwer. Soort van versiering. Ik bedoel maar: in een 2 baans tunnel met dubbele belijning op je motor een rits auto's passeren terwijl er tegenliggers vlakbij zijn. Zonder richting aan te geven met je snelheid van 50 naar links schieten terwijl daar 80 gereden wordt... Midden op de weg rijden, niet in de linker of rechterrijbaan... Enz. Brave mensen maar ze zouden een landelijk verbod op autorijdende inwoners moeten instellen.

Enfin, de auto stond om 4 uur bij Carglass (op t industrieterrein) bij een temperatuur van 39,5 graad. We konden hem om 6 uur ophalen.... Oeps! Ik greep mijn kans. 50 m verderop lag de Mac..... Daar hebben ze lekkere koffie zei ik. Ja, ik voelde me net n kinderlokker, want toen ik de koffie had wees ik op de lekkere frietjes... Zullen we een portie delen? Herman, de eeuwige optimist, dacht nog dat ik een kleine portie bedoelde. Nee natuurlijk niet, dan heb je nog niks. Dat frietje was mooi op tijd geregeld, want om half 5 kregen we telefoon dat de auto klaar was.

Bij terugkomst zijn we nog n keer het zwembad ingegaan. Het blaagje hield zich koest. Ongetwijfeld hebben die ouders mij de bijnaam Eucalypta of Heks gegeven. Maar helaas, daar zijn ze dan niet bijzonder in, onze kinderen gingen hun voor....

Ad en Karin hebben de 2de dag van de 4 daagse ook gehaald net 2 gratis blaren als attentie. Speciaal vooor hun is het lied "we zullen doorgaan" van Andre van Duin vandaag ons lijflied

Zij lopen de 4 daagse, steunbetuiging aan Ad en Karin


In de vroege ochtend zijn Ad en Karin (onze neef en nicht) begonnen aan de 4 daagse.

Onze dag begon na n goede nachtrust. Na de huishoudelijke klusjes zijn we het terrein gaan verkennen. We zijn ook t terrein van t aanleunende hotel gaan bekijken, waar onze Viv en Nick komende zondag voor n paar nachten logeren met Milou. Het hotel heeft n heel groot zwembad maar...... Er staat geen enkele parasol en ligt in de brandende zon. Dan hebben wij t op de camping beter voor elkaar: het zwembad ligt schuin tegenover de caravan. Na t zwemmen lopen we 10 m en zitten dan op onze luie stoeltjes lekker in de schaduw.
We hebben gevraagd of t hotel glutenvrij eten kan klaarmaken, maar t antwoord was nee. Dus daar samen lunchen is geen optie.

Tussen de middag zijn we naar t dorpje Iseo gereden, een paar km maar, en Eric had n paar restaurants doorgegeven om eens te kijken wat ze daar konden met glutenvrij eten.
En zo kon t gebeuren dat om half 2 wij ons een heerlijke lunch lieten voorzetten. Herman had een of ander visje van de gril en ik had verse inktvis van de gril. Allebei een groene salade erbij en smullen maar. Ik ben er niet ziek van geworden, dus dit is een mogelijkheid.
Bij dat eten namen we een glaasje wijn en toen dat op was, was ik ook op! Gauw naar de caravan voor een siësta. Na, 1,5 uur slapen zagen we het leven weer zitten, dus namen we een frisse duik in het warme water van het zwembad.
Hoewel n badmuts verplicht is hier deed Herman er geen op. Zijn hoofd is dusdanig groot dat t echt akelig is. De badman sprak ons hierop aan, maar was n aardige knul. Hij begreep t toen ik met handen en voeten ging uitleggen dat Herman die muts niet paste. Mr. Bighead. Als hij aan de rand blijft mocht t van de knaap. Viv neemt dit weekend n douchmuts voor hem mee. Een grijze.... Wat n kleur.

Na, het badderen hebben we ons bij de caravan wat laten opdrogen en toen zijn we gaan douchen. Fris en fruitig van al dat water zijn we toen naar Iseo en Sulzano gereden. We hebben daar t hotel, de ligging, bekeken waar ons trouwlustig a.s bruidspaar gaat bivakkeren volgende week, en wij ook.

Nu zitten we met n drankje en n hapje. Ik ga zo een salade maken en zojuist las ik het bericht dat Ad en Karin de eerste 4 daagse dag goed hebben uitgelopen. Applaus voor onze lopers en, speciaal voor Ad en Karin, ons lijflied van vandaag, te beluisteren op deze site. Zet je geluid hard en zing mee: wij lopen de vierdaagse...

Badmuts verplicht.

We leven nog hoor. Na de agressieve Marokkaan van gisterenavond(lees ons vorige verslag) en de nachtelijke rit vanuit t schip langs Genua en Milaan, hebben we prima geslapen. Op de parkeerplaats tegenover de camping, want je kunt moeilijk om half 4 's nachts je caravan daar neerzetten. Om 9 uur werden we wakker. Aangekleed en toen ingecheckt. Pas nadat we de sleurhut op zijn plek hadden gezet zijn we gaan ontbijten.
En na die activiteiten waren we zo warm dat we eerst t zwembad ingedoken zijn. En waar ligt t zwembad??? Tegenover onze plek!
1 minpuntje: je ben verplicht n badmuts op te zetten. En Herman heeft een dusdanig grote "entree" (dat zei mijn oma altijd) dat die badmuts zo ongeveer zijn hersenen uit zijn hoofd duwen. Ik heb alvoorgestelddat hij gewoon gesluierd gaat. En dan niet in burkini maar heel modern in monokini....

Vanmiddag zijn we naar Brescia gereden naar een Carglass. De eigenaar sprak geen engels, maar een toevallige klant wel. En deze mevrouw heeft als tolk gefungeerd zodat we alles goed konden regelen. Donderdag a. s. wordt de auto van een nieuw raampje voorzien. Daarnaast wist die mevrouw leuke dingen om te gaan doen in de omgeving.

Naast t zwembad (ja, dat bad dat tegenover ons ligt) zit n soort van bar/restaurantje.... Met een geluidsinstallatie waar nu dus muziek uit schalt. Veel mensen vinden dat leuk... Maar morgenochtend, om 7 uur, ga ik luid zingend over de camping. Bij nacht 'n man bij dag 'n man tenslotte.

De scheepsramp.

Uiteindelijk kropen we om 3 uur in bed! De luxe hut (waarvoor we nadat GNV de andere booking had gecanceld)170euro extra voor moesten betalen (wat we geweigerd hebben overigens), is nog geen100euro waard. Er zit versleten beddengoed op t bed met n gat in t laken. Er liggen 2 tot op de draad versleten handdoeken in de badkamer, verder niets. Er staat 1 "luxe fauteuil" die versleten is en waar de bekleding van kapot is. Het ene overgordijn is uit de richel gelopen en hebben ze gewoon ergens tussen gepropt. Grote zwarte vlek op gordijn. Vieze wastafel. Slechts 1 x230volt stopcontact: vlak onder t plafonfd boven de tv. Het andere dat er is doet t niet. Slechts 1 van de bedlampjes werkt. De airco valt regelmatig uit.
We zijn dus om half 3 de boot opgereden en toen we om 3 uur in bed stapten sliepen we gelukkig snel.

De boot trilt de hele dag door en maakt veel lawaai. Half Marokko is aan boord met veel kinderen erbij. Voor de kinderen is t hier n eldorado. Ze rennen en vliegen als vlooien in t rond door de lange gangen en alle trappen. Ik snap t best, dat is toch vette pret voor die blagen. 's Morgens is er echter een kinderuurtje waar muziek wordt gedraaid. Die muziek beheerst dan t hele schip. Knal en knalhard. Herman deed vanmorgen de deur van die kinderruimte dicht, maar dat mocht niet.
Tussen de middag prima gegeten. Herman n stevig bord spaghetti, mooi opgemaakt, ik een bakje glutenvrije diepvries-lasagna. Heel goed heeft de kok de verpakking om de lasagna laten zitten, deze moest ik er zelf afhalen.Zohad ik zekerheid dat t absoluut niet besmet was.
Daarna n spelletje gespeeld en van half 3 tot 5 uur geslapen als n blok.

We waren van plan vanavond om 7 uur nogmaals naar t restaurant te gaan voor n warme maaltijd. Tenslotte zouden we om 22:45 pas landen. Ineens horen we dat we om 21:15 uur landen. Op zich zeer aangenaam als we nog met licht de boot kunnen verlaten en uit de haven weten te komen. Vlak daarna werd omgeroepen dat om 18:30 uur iedereen uit zijn hut moest zijn, de restaurants zijn gesloten en iedereen moet zich verzamelen in de lounge.... En dat bij deze temperaturen.

Om kwart over 9 zijn we geland. Voor dat je van t schip af mag en de haven uit bent, ben je een aantal uren verder. Het was chaos!!! Eerst paspoort-controle. Toen douane-controle. Toen een volgende controle. En steeds van 4 of 5 banen auto’s terug naar 2 banen. Dus ritsen. Een begrip waar de overige boot-afrijders nog nooit van hebben gehoord. Dat Herman zonder brokken die auto met sleurhut door die verkeerschaos heeft weten te krijgen is zeer bijzonder. Om 22.45 uur reden we de haven uit. Na enige tijd zijn we bij een tankstation gestopt voor koffie. Er kwam toen opeens met veel bombarie een marokkaan op ons af die beweerde dat wij met de caravan tegen zijn linkervoorbumber gereden zouden zijn. Wij hebben echter niets gemerkt. En hebben ook nergens ook maar de geringste aanduiding dat we ergens langs geschuurd zouden zijn. Dus was dit een poging om schade aan zijn auto op ons af te wentelen? Geen idee. Maar hij sprak geen woord engels en wij geen woord spaans/italiaans/marokkaans. Oftewel: we zijn gewoon in onze auto gestapt en weggereden.
om iets van 03:30 waren we in Iseo. Daar hebben we de caravan buiten de poort neergezet en zijn gaan slapen.

Boarden en de chaos aan boord.

Het inchecken gisterenavond was n dingetje! We waren dus 1,5 uur te vroeg bij de terminal, maar konden in de caravan de tijd doorbrengen. Om 22.45 uur zou het inschepen beginnen en om 2 uur zouden we gaan varen. Er stonden hooguit 30 auto's, dus wij waren in de veronderstelling dat t n fluitje zou zijn. Maar nee.
Om 23.15 kwam de politie langs om te vertellen dat we ons om 0.00 uur moesten melden op t havenkantoor dat buiten de terminal lag.Zo'n200lopen en dan zouden we de tickets krijgen.
Ik zou op de auto en caravan passen terwijl Herman die papieren ging halen.
Om 10 over 12 belde Herman. Hij betwijfelde of alleen zijn aanwezigheid voldoende was, wat nu? Naast ons stond een bejaard(onze leeftijd) Oosterijks echtpaar en die waren beteid op de caravan te passen. Herman had namelijk de sleutels in zijn zak en t ding kon niet op slot. Ik als de gesmeerde bliksem in gestrekte slow motion draf ook naar dat kantoor. De tante achter de bali had eigenlijk geen tijd voor klanten, want ze was druk aan t whatsappen. Enfin, we kregen de tickets en toen begon het echte wachten. De boot lag inmjddels aangemeerd en moest eerst ontschepen. De route om op die schuit te komen leek mij al een klein drama.
De auto naast ons trok de aandacht van de politie. Nader onderzoek leverde op dat hij onwel was geworden. Herman, inmiddels de sociale jopie van ons twee, ging dus even met de verneemstok langs. We zijn niet nieuwsgierig, maar als je je al uren verveelt is elke sensatie afleiding. Verder werden er diverse auto's uitgevist om "ff doorzocht" te worden. Wel, beste dames en heren van de hermandad, als jullie echt willen grabbelen en graaien moeten jullie absoluut in onze auto zijn. Wij hebben een rijdende grabbelton kunnen we wel zeggen. Maar de dienders verrichten grondig werk. Alles, maar dan ook alles werd gefotografeerd. De auto was duidelijk veel te zwaar beladen. En daar kwam met toeters en bellen n ambulance en nog meer politie. De arme man.


Fikkie & Co

Vandaag echt zondag gehouden! Lekker geslapen, in badpak ontbeten en lekker bij de caravan gezeten. Ik lach me rot, Herman legt overal contacten en vandaag was dat bij de buurman. Een Hollander die met een spaanse was getrouwd en al 20 jaar in Spanje woonde.
Ik heb verder de spullen ingepakt die mee aan boord moeten straks en we hebben lekker geluncht tussen de middag.
Daarna onze siësta gehouden.
Om 4 uur het zwembad in gedoken en om 5 uur douchen en richting caravan.

We moesten dwars door Barcelona om bij die haven te komen en het inschepen begint om kwart voor 11. Geen idee hoe druk t op de weg zou zijn en liever n uur te vroeg dan te laat.
Tijdens t eten koken rook ik een brandlucht. Herman rook niks. Maar hij kwam even later vertellen dat er ergens een bosbrand aan de gang is. Niet vlakbij de camping, maar dichtbij genoeg om t te ruiken en de rookwolken over te zien drijven. Overal waar wij geweest zijn in Portugal en Spanje zijn inmiddels flinke branden. Dat was een paar jaar geleden ook zo toen we door Zweden trokken, dat was destijds doodeng toen we daar in verzeild raakten. Nu vluchten we naar Italië, dus Waarschuw de brandweer daar maar vast dat wij in aantocht zijn. Fikkie & Co

Enfin, we staan inmiddels in de haven in de terminal. Op zich n wonder, want mozes wat een absolute chaos is dat hier. Herman heeft de auto diverse malen op straat geparkeerd om bij n poort te vragen of we daar moesten zijn.
De caravan is nu zo geparkeerd zoals asocialen dat nu eenmaal doen: een vuilcontainer naar achteren geschoven zodat wij fijn in de caravan kunnen zitten zolang t wachten duurt. Ik had al n lekkere fruitsalade in de koelkast gezet en die hebben we net soldaat gemaakt.

Italië bereidt je voor: Fikkie&Co zijn in aantocht.

Beroofd op de parkeerplaats!

De dag begon prettig: om half 9 in badpak buiten rustig ontbijten. Daarna de huishoudelijke taakjes en toen de badpakjes uit..... Nee viezerikken, ik was nog niet klaar met vertellen! Badpakjes uit en mooie jurk en korte box aan. Oke, keurig gekleed gingen we op pad om het Parque Naturel de Sant Llorenc del Munt i l'Obac te bezoeken. Net als de andere natuurparken ook hier weer prachtige uitzichten, mooie natuur en een schitterend oud kerkje. Het kerkje was heel bescheiden en pure eenvoud. Zoals t ook hoort. De rust straalde er vanaf. Bij het kerkje stonden wat bewoonde huizen. Een mini mini mini dorpje. Naast t kerkje stond weer zo'n adventskalender waarvan de deurtjes nooit meer open mogen en er was een restaurant! En dat betekende dat we wel konden ontbijten daar, maar niet ons dagelijkse bakje koffie scoren. Dus voor de koffie zijn we doorgereden naar een hoger gelegen "dorpje" waar een zg bar was. Ook een restaurantje, maar minder pretentieus. Heel eenvoudig en gemoedelijk. De waardin wees op mijn jurk en zei dat ze hem zo mooi vond. De lol was dat de andere vrouwen zich er ook even in mengden. Leuk toch, lekker simpel, grote tafels waar je aan kon zitten met andere mensen. Leuk.

Maar toen....
Uiteraard wilden we boodschapperen. Als wij een lange busreis maken is een van de vereisten dat we vooral veel snoep en koek bij ons hebben! Dat waar we anders niet naar talen moet dan ineens aanwezig zijn. Aangezien we morgennacht op de boot stappen en daar 24 uur op zitten, vermoed ik dat de drang naar chocola, koek en chips maandag de pan uit springt. En:een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
We gingen de Lidl in en na 10 minuten stonden we buiten, om bij vriend Carrefour de rest te halen. We staan bij de auto, zien dat de achterbanken helemaal naar voren zijn geklapt. En ineens zag ik dat t achter zijraampje was ingeslagen. Beschaafde mensen bezigen niet de woorden die wij bezigden, maar het klonk ongeveer zo: grzbrtgggr.
En toen was daar ineens een erg lieve kordate vrouw met 2 pubers die uit haar auto stapte, zeer resoluut haar telefoon pakte en de politie belde. Die waren er binnen n minuut of 5. De dame regelde de zaken voor ons en vervolgens mochten wij achter oom en tante agent naar het politiebureau rijden. De dienders waren ontzettend aardig, maar spraken al even ontzettend slecht engels. Ik ook trouwens, geen idee hoe ik ooit slaagde voor mijn module internationaal recht. Na 1,5 uur waren de papieren ingevuld waarmee we o. a. onze schade kunnen verhalen op de verzekering. Voor in de auto, op de grond, lag mijn handtas. Die tas gaat altijd mee omdat ik 3 verschillende brillen (in zeer regelmatige afwisseling) moet gebruiken. Mijn telefoon om, zoals iedereen inmiddels wel weet, de weg te kunnen wijzen in onbekende omgevingen? Daarnaast is het DE verstopplaats voor alle weggelopen zakdoeken en zit mijn nitroglycerinespray voor hartklachten erin. Kort gezegd: een zooiverzamelplaats van weinig waarde voor vreemden. Maar.... Die brillen kosten een vermogen.

We lagen net uit te hijgen van alle comotie bij t zwembad toen Wouter belde. Hij kon zien dat mijn gsm nog aan stond, en hij vertelde Herman hoe hij kon achterhalen waar t apparaat zich bevond. Herman ging kijken en toen bleek dat de gsm vlakbij de parkeerplaats van de Lidl (waar hij gestolen was) lag. Wij als dollen dat zwembad uitgestoven (voor zover onze rollators dat nog toelaten?) en naar die Lidl gesjeesd(20 minuten rijden). Herman is daar gaan zoeken en..... mijn tas met complete inhoud lag tegenover de Lidl in een container.....

En zo kan het gebeuren dat wij nu om 10 uur buiten sushi zitten te eten en ik dit verhaal op mijn eigen gsm typ.
Wat een trieste figuur die dit gedaan heeft. Iemand die uit n soort van wanhoopsdaad, verslaafd aan drugs en dan dit soort dingen doet. Ooit waren er n paar ouders misschien wel heel blij met zijn komst...

De volgende uitdaging is die kapotte achterruit laten reparen. Want de 24 uursservice 7 etmalen per week van Carglass klopt niet ...