Sevilla, grandeur

Vanmorgen na t ontbijt naar Sevilla gereden. Auto in een parkeergarage gezet en van daaruit gewandeld door de stad richting het Palace Alcazar. Omdat Herman erg last van zijn rug heeft, namen we geen rugzak mee. Allebei een lappentas met brillen en de kaart en onderweg gewoon hier en daar n flesje water kopen. Onze lunch zouden we vast wel bij een of ander supermarktje kunnen ritselen, dat was ook zo. Morgen gaan we dat paleis pas bezoeken, maar er gelden hier allerlei regeltjes, dus gingen we eerst n dagje met de verneemstok langs.
Hoewel we al kaartjes hebben, is het advies een half uur van te voren in de rij te gaan staan. Deze rij staat...... In de brandende zon.

Sevilla is een ongelooflijk mooie stad. Wat een grandeur. Brede lanen, parken, overal schitterende gebouwen, paleizen, de kathedraal, de universiteit. We kwamen ogen te kort. Morgen gaan we dus Alcazar bezoeken en voor donderdag staat de kathedraal op t programma. Dit ivm mijn beperkte mogelijkheden.

Overal in Sevilla zijn gezellige terrasjes en je struikelt uiteraard over de souvenirswinkeltjes. Toen onze Mare 3 was hebben wij uit Spanje zo n flamingojurkje voor haar meegenomen. Wat een popje was het met dat jurkje aan. Nu is Milou helaas nog te klein voor zo n verkleedkostuum, maar mochten we over 2 jaar weer in Spanje komen dan moeten Viv en Nick er ook aan geloven dat hun dochter zo n verkleedpak van ons krijgt.
De lunch hebben we dus weten te scoren bij n achteraf supermarktje, waar ze glutenvrije crackertjes en guacamole hadden en voor Herman brood en kip. En we hebben het genuttigd op de trappen van de kathedraal.

We zijn wel bij een ander paleis geweest, die Spanjolen wisten er wel weg mee zeg. Schitterend bouwwerk. Alles: zuilen, leuningen, trappen enz. voorzien van prachtige tegeltjes of geheel geglazuurd. In de stad fonteinen en overal dat schitterende glazuurwerk en tegeltjes. De mozaieken op de straten, je komt er ogen te kort.
Ergens in een park hebben we lekker koffiegedronken op heerlijke luie banken.

Nadat we weg waren uit Sevilla zijn we eerst even hier naar de Lidl gereden. Heeeeeeeel simpel vanaf de camping. Recht toe rechtaan over 3 rotondes..... Ja! Maar bij de 3xe rotonde mocht je niet rechtdoor. 1 keer raden waar we in belandden..... jaaaaaaaaa, in "de straatjes". Kanonnen, hoe krijgen we het voor elkaar. Maar...... mijn gigatalent (sinds vandaag) om meteen een groot aanwijsbord van de Lidl te signaleren, zorgde ervoor dat we na een minuut of 7 "straatjes rijden" bij de Lidl voor de deur stonden. Nou ja, bijna dan. Punt was dat je de parkeergarage in kon, maar ik zag ook dat er buiten parkeerplaatsen waren. Dus riep ik enthousiast (en bemoeizuchtig?) "man, ga die parkeergarage niet in maar plomp die kar toch gewoon daar.... (wijzend op al die open parkeerplekken). Eh... Hoe kom je daar??? Nou gewoon, hier naar rechts rijden dan ga je er zo omheen...... Fout Marie! Dan rij je zo de straatjes weer in??????. En daar gingen we nog n keer, hopla parcours precair rijden.

Na de Lidl zagen we de badmeester eenzaam bij t zwembad hangen, dus hebben we aan onze sociale verplichting voldaan om nog even n frisse plons te nemen. Nu gaan we eerst even naar Amsterdam onze moeder bellen en dan ga ik maar eens kijken of t eten koken nog lukt.
Besef hoe zwaar ons leven momenteel is?

Wacht u voor de ooievaar...

Vanmorgen vertrokken we laat. In zoverre dat de klok in Spanje op zomertijd is ingesteld. Dus toen we om half 11 Portugeze tijd wegreden, was het n klein uur later al half 1.
We reden via Serpa. Een tweebaansweg door een prachtig landschap. Vooral een heel erg leeg landschap over n heel erge hobbelige weg. Amper een auto of huizen gezien, laat staan dorpjes. Veel parasoldennen, ander soortige bomen en heel veel oleanders. Duidelijk was dat overal kleine riviertjes waren. Er zat weliswaar geen water meer in, maar de bedoeling is er. Het was een prachtige rit.

Wat ook heel opvallend was waren de ooievaarsnesten langs de weg. Legio. Met echtparen en jongen erin. Dus degenen onder jullie die geen baby meer willen: smeer je dak in met groene zeep zodat de ooievaar uitglijdt als hij langs wil komen, want ze grossieren in t jonge spul.

Tegen 4 uur bereikten we de voorsteden van Sevilla en werd t ineens even heel erg vol op de weg. We dachten dat Porto n heksenketel was, maar Sevilla weet er ook weg mee. Gelukkig is Herman n goede chauffeur en na 20 minuten reden we die drukte uit en bereikten we al snel onze nieuwe camping. Deze heet "Dos Hermanas". Volgens onze Bas moet dat dus deze week veranderd worden in Tres Hermanas.

We staan pal aan t zwembad, mooi plekje in de schaduw en de camping is prima. Supermercator zelfs op loopafstand. Niet dat we van plan zijn 300 m te lopen om 10 lr water naar de caravan te sjouwen, maar t idee is toch aardig.

De temperatuur was hier bij aankomst 30 graden. Maar met een lekker windje erbij voelt het uiterst aangenaam aan. Het is nu kwart over 7,we hebben ons gedoucht en gaan nu eerst onze moeder bellen. En daarna gaan we lekker eten.

Morgen Sevilla onveilig maken.

De kasteelheer.

Nog even een terugblik.
Wat ik gisteren niet vermeldde, was het stuk snelweg vanaf Lissabon richting Beja die op palen stond. 12,5 km dwars over een delta(zie foto van gisteren). Na het eten zijn we nog even n stukje gaan wandelen in Beja, maar zijn niet echt in t oude stadshart geweest.

Maar nu vandaag.
De dag begon vreemd. Herman kreeg na t ontbijt ineens vreselijk pijn in zijn rug. Kon niet meer op of neer. Dus languit op bed en naast mijn dagelijkse klusjes nam ik de zijne erbij. Altijd handig als je weet hoe dingen moeten, en dus weer wat geleerd vandaag. Meteen pijnstillers geslikt en door mij liefdevol ingewreven met Voltaren. Gelukkig ging het na een uurtje stukken beter. Kopje koffie er gedronken en toen was hij redelijk opgeknapt.
Lunchen bij de Mac! Een typische vakantiehandeling:een keer een frietje halen bij de Mac. Daarna Beja ingegaan om het kasteel te bezichtigen en een expositie te bekijken. Beja heeft trouwens 37.000 inwoners.
Het kasteel kon je niet in, maar wel op. 200 treden! Herman ging alleen, want mijn evenwicht was vandaag weer heel erg slecht (jaja, 2 bejaarden samen op pad). Hij heeft als n echte kasteelheer over de muur gelopen en had daar een prachtig uitzicht over Beja.
De expositie was mooi. Het waren terracotta beelden van Jorge Vieira en de tekeningen die hij voorafgaand aan het kleien maakte.
We hebben door de straatjes in de oude stad gewandeld, een prachtige kerk bezichtigd waar de koster ons na, 10 minuten uitkieperde, en op n pleintje koffie gedronken.Het was hier vandaag 27 graden, maar met windkracht 4 was het uiterst aangenaam.

Bij terugkomst heb ik eerst wat geslapen om daarna met de auto 30 km verderop in Serpa te gaan kijken. Dat was een half uurtje rijden over n weg met links en rechts alleen maar olijfbomen. Nu weet ik ook wel dat je allerlei soorten olijven hebt :met pit, zonder pit, met feta, met basilicum, met knoflook, rood, zwart, groen ?,maar die bomen zien er toevallig wel vrijwel allemaal t zelfde uit. Serpa is een ontzettend oud stadje. Heel schattig, maar eerlijk gezegd leek t wel n spookstadje. Supersmalle straatjes, hier en daar n winkeltje dat blijkbaar open was, maar we hebben amper n mens gezien. Een aquaduct bij de ingang van de stad. Her en der stonden n paar stoeltjes en tafeltjes als soort van terrasje, maar als er verder geen hond te zien is dan is daar geen lol aan (Geen mensen om van bijnamen te voorzien of te beroddelen.) .

Ook hier is Herman bij de oude stadsmuur in zijn eentje naar boven gegaan. Verdere bezienswaardigheden waren alleen aan de buitenkant te bekijken.

Morgen gaan we naar Sevilla, een rit van ongeveer 230 km.

Van Coimbra naar Beja

Vanmorgen stonden we om 7.10 uur op en vertrokken we om 8.45 uur. Uiteraard vol wantrouwen of de auto t echt wel goed zou doen. Gelijk met ons vertrokken Martien en zijn vrouw. Martien en vrouw stonden een paar caravans bij ons vandaan.

Hij heette trouwens helemaal geen Martien! Eerlijkheidshalve hebben we geen flauw idee hoe hij werkelijk heette. Het punt was dat Herman hem had gesproken en opgewonden kwam vertellen dat er een stel zat waarvan de man net "Martien van dat kasteel in Frankrijk op tv" was. Our guilty pleasure is mensen een bijnaam geven. Niet slecht bedoeld, het zit in de familie zeg maar. Als je met onze moeder naar het monumentenkerkhof in Huissen ging, wist ze iedereen bij bijnaam te noemen. Vaak wist ze de echte naam niet eens. Dat was gewoonte daar in t dorp. En bij ons thuis vroeger hoorde ik ook altijd mensen genoemd worden bij onjuiste namen.... "speldje, stuyvezandje, het tijdsein, de bommeltjes, de aap" en zo kan ik nog even doorgaan. Ik ben dus familiair belast met de afwijking mensen een bijnaam te geven. Klaarblijkelijk is dat reuze besmettelijk, want Herman is er echt een meester in inmiddels.

Terug naar onze reis. We reden 350 km naar Beja. De temperatuur liep gaandeweg op tot 30 graden. Het landschap veranderde. Het werd van groen naar bruinig, droog en verlaten. Opvallend was dat er heel veel bomen staan overal. De ANWB waarschuwt voor overvolle wegen op zaterdag. Nou, kom naar Portugal zou ik zeggen. Amper auto's op de weg. Ik was in de overtuiging dat veel Portugezen structopatisch waren aangelegd. Overal zag je rijen en rijen en nog eens rijen van dezelfde boompjes of struikjes. Het autisme tiert hier welig riep ik al enthousiast. Fout! Het waren ordinaire olijfboomgaarden en n enkele wijnbrouwerij.

De camping is prima. Een ommuurde stadscamping met amper logees. De douchedeuren bij de dames zijn zo verrot dat ze niet dicht kunnen, dus deed ik me als een heer voor en heb bij de heren gedoucht.
Het is nu 19.00 uur. Ik ga eten koken. Morgen gaan we Beja bekijken.

Coimbra, stad van de potloodventers.

Vandaag was de dag van de waarheid:auto klaar of auto niet klaar. Ofwel: morgen vertrekken naar Beja of ergens volgende week?
Herman heeft om 11 uur de dealer gebeld en die zei dat de auto eind van de middag wel klaar zou zijn. Mooi.

Wij besloten de middag door te brengen in het oude Coimbra om t een en ander te gaan bekijken. Taxi gebeld en binnen 5 minuten was die er. Voor 6,50 euro stonden we binnen 10 minuten daar waar we zijn wilden.
Coimbra is de stad van de potloodventers. Veel studenten verdienen op die manier wat bij. Ze willen al potloodventende ook best met je op de foto. Daar staan ze dan met hun lange zwarte cape open en een emmertje potloden met poppetjes erop voor zich.

We hebben eerst de universiteitsbibliotheek bekeken. Wat n schitterende stijl. Daarna het Royal Palace. Overal in de stad, t land, zie je de tegeltjes en mozaieken terug. Na, het Royal Palace gingen we naar het rariteitenkabinet. Dat leek me nou net iets voor ons. De grootse rariteit (vonden wij) was dat ze dat museum zo noemden. Als laatste gingen we naar het Laberatorio chimico, dat door de Jezuieten is opgezet. Waar enerzijds allerlei schrijfsels lagen waar wij totaal niet in geinteresseerd waren, en aan de andere kan een aantal apparaten die grotendeels niet werkten, maar die bv met licht te maken hadden.

We werden gered door de bel. De telefoon in dit geval, dat de auto klaar was en de garage ging om 4 uur ging sluiten. Het was op dat moment half 4. We stapten meteen naar buiten, liepen 100 meter en daar zag ik een taxi aan komen rijden die ik meteen arresteerde. Hadden wij even mazzel, de man kon ons naar de VW dealer brengen waar we om 10 voor 4 binnen stonden.
Vanmorgen had de medewerker van VW al laten weten dat er met onze betaalpas niet betaald kon worden, dus dat was nog even spannend. We hadden al n compleet vluchtplan uitgewerkt om zonder betalen weg te kunnen . Dan zouden we namelijk ook meteen weten of die turbo t nu goed deed. Helaas, er bleek toch betaald te kunnen worden met Herman zijn pas. Ondanks die tegenvaller zitten wij dan bij onze caravan (fris gedoucht en ook nog de megasupermarkt in geweest) met n olijfje, n vleesje en n drankje de Hollandse tourist in Portugal uit te hangen.

Morgenochtend staan we om 7 uur op om naar Beja te rijden. Die camping is niet besproken dus dat is best spannend. Al die luie Hollanders met hun aso campers zijn namelijk Portugal onveilig aan t maken en willen overal overnachten...... Tssssss

Lang leve de stok van Herman.

Vandaag was er de nodige regen voorspeld. Onze plannen om vanavond naar n fadocafeetje te gaan en daarna frietjes eten bij de Mac hebben we dus laten schieten. Wellicht morgen.
We hebben de was gedaan, Herman heeft zich over de verzekeringen gebogen, ik heb gebreid en we gingen de directe omgeving even verkennen.
Daarbij stuitten we niet alleen op smalle straatjes en mooie bloemen, maar ook op een grote hobby van de Portugezen: het aanleggen van nieuwe wegen.
Ze hebben hier een ongelooflijk wegennet, helaas erg impulsief gelegd (vinden wij) . Maar deze weg was echt fantastisch! Zo ongelooflijk bijzonder dat we er een foto van hebben gemaakt. Je moet zoiets maar verzinnen.
Een prachtige tweebaansweg die uit een gloednieuwe woonwijk komt, mooie bocht erin, ongeveer 100 m lengte. En waarheen leidt die weg?????? Naar een hagelnieuwe blinde muur. Wij vemoeden dat euthanasie hier verboden is en deze weg met muur uitkomst moet bieden in dat geval. De hele weg slaat n ergens op.

Daarnaast hebben we verbaasd gekeken naar een megacamper die zichzelf dusdanig gepositioneerd heeft op de camping, dat hij niet meer weg kan als iemand een caravan op een daarvoor bestemde plek zet. Maar de eigenaar van de megacamper had volgens mij een mond die niet onder doet voor de grootte van zijn vervoermiddel, dus reken erop dat wij er voor gaan zitten als t zover komt.

We krijgen van de verzekering wel de reeds betaalde voorschotten aan campings en de tickets die we besteld hadden voor t Pena Palace terug. Dat is toch fijn.

Vanmiddag tijdens ons loopje over de camping was een groep Portigezen een grote feesttent aan t opzetten. Slecht plan, want ze zijn gewoon te kort om t tentzeil over de buizen te kunnen schuiven. Wij zagen het aan en Herman bood uitkomst. Met zijn lengte en wandelstok bezorgde hij de groep hun absolute geluksmoment van deze dag. Een applaus en luid "obrigado" geroep was zijn deel.

Morgen is de dag van de waarheid wat betreft de auto en het eventieel vervolgen van onze reis. Doet ie het of doet ie het niet?

Na regen komt zonneschijn.

Vannacht werd ik wakker van een enorm kabaal. Ik kon het geluid eerst niet thuisbrengen, maar ineens wist ik wat t was: regen! Veeeeeel regen... Harde regen..... Onweer. Fijn, zoiets mogen wij in onze vakantie graag s nachts hebben. Ineens bedacht ik "de dakramen"! Aangezien ik daar niet bij kan mocht Herman ons dus gaan beschermen tegen de aanvallende druppels. Daarna heeft hij het badkamertje gedweild, ik had t al weer veel te druk met slapen.

Vanmorgen uitgeslapen en zie daar: de zon scheen, het waaide amper en het was in no time smoorheet. Dus buiten ontbeten(waar de regendruppels hun sporen niet hadden achtergelaten) en de was in de machine gaan stoppen. Tijdens de wasdraai naar de supermarkt gehuppeld en omdat t zo smoorheet was terug bijna gekropen. Ze verkopen hier geen koffiemelk! Nee. Daarvoor moeten we in de stad zijn. Oh ja, wat was daar ook alweer t probleem van??? Oh ja, we hebben geen auto.

Na de boodschappen en t koffiedrinken is Herman gaan afkoelen onder de douche. Ik, (sterke vrouw die tegen n stootje kan ??) heb de was uit de machine gehaald en toen een uitstapje naar t zwembad voorgesteld. Dit onder t mom van "als t straks gaat regenen hebben we niet kunnen genieten van t zwembad". Kanonnen, ik legde t af zo heet t was.
Het verschil tussen in een hoosbui in je badpak gaan staan of in datzelfde badpak hier het zwembad induiken is wel 3 euro p. p. Maar we kozen voor t zwembad wat n zeer weldadige afkoeling was en de beloofde hoosbui is nog steeds niet gekomen.

Aan t eind van de middag ben ik nog n keer naar de super gehobbeld in de hoop dat Herman gewoon over de koffiemelk heen gekeken had. Maar nee, ze hebben het echt niet.

En zo zitten wij dan met wat tapas en n drankje buiten. Ik ga zo een lekkere salade maken en vanavond een filmpje kijken. We houden het hier prima vol.
Wellicht gaan we morgen met n taxi naar de stad, maar dat hangt heftig van de temperatuur af.

Opgehokt

Tja, wat doet een mens zoal op zo’n verplichte ophokdag. Wij niet veel in ieder geval. Rustig opstaan, vooral niet haasten. Kalm ontbijten in de schaduw. De dagelijkse opruimdingetjes en daarna naar de supermarkt op 5 min lopen afstand om wat groenten en vlees voor vanavond te kopen. Het fruit is hier wel veel lekkerder dan in Nederland. De mango’s ? zijn heerlijk. Die zijn in Nederland vaak te onrijp en dus ook hard. De aardbeien ? zijn veel zoeter. Wel lijkt de verkeerde kassa te kiezen en n zeurklant voor ons te hebben ons karma te zijn... Geweldig. Toen zijn we maar eens gaan nadenken over hoe de reis verder in te vullen. Wanneer de auto vrijdag weer gerepareerd is, kunnen we zaterdag verder. En wanneer we dan niet meer naar Lissabon gaan, dan zijn we min of meer weer op schema. Maar als die pas maandag klaar is wordt het anders. We wachten rustig af.

Na uitgebreid met de buurman gepraat te hebben over tolwegen, campers vs caravans, en noem maar op heeft Marieke voor de lunch wraps en fruit klaargemaakt. En daarna heeft Marieke een steen beschilderd. Hij moet ergens bij de foto’s staan. En toen maar onze dagelijkse gang naar het zwembad ondernomen. Het is gelukkig wel minder heet dan gisteren.