Onze rondrit door het Parque Naturale

Vandaag hebben we 6,5 uur rondgereden, gekeken en gezeten in de twee natuurparken: Parque Natural de Los Calares del Mundo y de la Sima en Parque de las Sierras de Cazorla Segura. De temperatuur zou hier oplopen tot 34 graden in de schaduw, laat staan hoe warm het dan in een stad is. Daarnaast zijn wij meer liefhebbers van de natuur, dus de keuze met warm weer is snel gemaakt.

Er is een groot verschil tussen beide parken. Het "Los Calares del Mundo" is vrij droog en rotsig. Erg indrukwekkend. Andalusie zal voor mij blijven "het land van de rode aarde". De rivieren staan droog, het water in de meren staat laag. Het andere park, het "Cazorla Segura" is groen. Vol frisse bomen en planten, ook rotsen, maar ook water in de rivier. Het verschil wordt al snel duidelijk nadat je via het ene park het andere in bent gegaan. Wel zie je in het Cazorla veel afbrokkelende rotsen. Deze zijn bepaald niet zonder gevaar als je ziet wat er zoal op de wegen ligt (zie foto).

We reden over goed begaanbare wegen die gaandeweg wel smaller werden. Vrijwel nergens zijn plekken waar je kunt stoppen om van het uitzicht te genieten. Maar klaarblijkelijk zijn niet veel mensen geinteresseerd in een tocht door deze parken, want we zijn gedurende hele dag misschien 10 auto's tegengekomen. En dus stopte Herman her en der om n plaatje te schieten. Lees:midden op de weg.

We kwamen in het plaatsje Yeste, waar aan de voet van de Sierra de Ardal een Arabisch kasteel staat. We reden door de smalle straatjes naar boven, en toen we het stadje achter ons lieten hadden we een goed zicht op op dat oude kasteel (zie foto).

We zagen 2 grote roofvogels, maar weten niet precies welke,maar dachten aan een adelaar of een gier.

De uitzichten waren geweldig. Diepe dalen met verspreid soms wat huizen of n dorpje. Ravijnen bekleedt met bomen. Maar ook bovenin de bergen soms een onverwacht dorpje. Overal zie je planten met of zonder bloemen staan bij en voor de huizen. Ook de Spanjolen houden, net als de Portugezen, van planten. In een zo n piepklein dorpje hebben we koffie gedronken. Opvallend dat deze kleine restaurantjes kunnen bestaan. Als er 80 huizen in dat dorp stonden en t volgende dorp n heel eind verderop staat, dan zou je toch niet denken dat ze t kunnen volhouden. Maar jawel. En keurig netjes, toiletten hagelnieuw, en zoals vrijwel iedereen hier: heel vriendelijk.

Ergens hing een wel heel bijzondere loopbrug (zie foto). Onduidelijk was hoe je nu lopend naar de overkant kunt.

We kwamen twee azuurblauwe stuwmeren tegen. Hoe komt dat water nou zo prachtig blauw?

Ergens was een restant van een oude vesting aan een riviertje. Ik had niet de energie de trappen op te klauteren, maar het zag er indrukwekkend uit. Daarnaast stroomde een riviertje waarvan het water zo helder was dat je de vissen zag zwemmen. Het water stond laag en er waren mensen aan het "rivierlopen".

Wat hier heel mooi is zijn de doodskabinetten. Zo heten ze niet, maar zo noem ik ze. Dat zijn muren met nissen en deurtjes erin. Achter elk deurtje staat n urn. Het geheel doet mij denken aan een kabinet of een adventskalender. Alleen mag je hier in december niet dagelijks een deurtje openmaken zoals bij de adventskalender . Voor elk deurtje staat n bloemetje.

Om even na 7 uur reden we de camping weer op. Het internet is hier knudde, dus we hebben onderweg alle fotoos al op de site gezet. Eens kijken of het lukt om nu dit verhaal er nog op te krijgen.

Van Los Bermejales naar Rio Munde

Vandaag ging de rit van Los Bermejales naar Rio Munde (dat betekent wereldrivier). De rit was 300 km lang en voerde over diverse soorten wegen. In elk geval niet over 6 baans snelwegen.

Links of rechtsom, ongeacht het soort weg dat we rijden, de berghellingen zijn in heel Andalusie beplant met olijfbomen. Uiteraard tot n bepaalde hoogte, dus bij de echte hoge bergen zie je de beplanting tot hooguit de helft. En het is kunstmatig aangebracht hetgeen duidelijk te zien is. Als je naar de bergen kijkt zie je bergen met groene richels. Alles in rechte lijnen aangebracht uiteraard, en voor ons is dat uitermate saai. We hebben inmiddels zo n 2000 km gereden in Andalusie, waarvan meer dan de helft zeker door olijfboomgaarden. De nationale parken echter zijn een absolute aanrader om te bezoeken.

De weg was over een lengte van 40 of 50 km buitengewoon slecht en wij vreesden dan ook wel voor de knop waar de caravan op hangt. Daarnaast gingen we soms flink de hoogte in en we zagen de motor heter en heter worden. Hij hield t vol, de held van vandaag.

Wat ook apart is zijn de rotondes met hun vage(of totaal geen) regels. Wat denk je van deze: midden in een stadje (redelijk drukke rotonde) staat een auto op de rotonde op n soort vluchtstrook geparkeerd. De eigenaar komt er net weer aan. Hij was even overgestoken om bij de winkel naast de rotonde n paar flessen cola te halen. Hij stapt in, parkeert uit(en iedereen laat hem vriendelijk voor gaan) en rijdt weer door. Of deze: op n rotonde is tussen 2 afslagen in een stukje inrit en daar stond n auto. Met zijn achterkant naar de rotonde. Er naast staat een vent te plassen.... Die gaat dus vervolgens OP EEN ROTONDE, vrolijk achteruit uitparkeren om vervolgens zijn rotondegang verder af te maken. Heel apart, toch?

Gelukkig voerde de reis van vandaag ons naar een camping in een van de nationale parken. Dat laatste deel van de rit was ronduit mooi. Bomen, planten met bloemen, wilde paarden, prachtige bergketens met hoogten en diepten, een en al groen. Af en toe een olijfboomgaard, maar niet veel.

De droogte in Andalusie is duidelijk, het gros van de rivieren staat droog en de meren die we zien zijn enorm geslonken. Zorgwekkend.

De camping is prachtig, gewoon in t natuurgebied. Keurige douches en toiletten, n fijn zwembad en alles schoon. Terwijl we in het zwembad waren zagen we ineens een Spaanse steenbok op de helling naast t zwembad staan. Hoe leuk is dat? Het beestje ging liggen en koesterde zich in de warmte.

Inmiddels is het kwart voor 10. We hebben gegeten en net de thee op. Morgen staat n rit door het natuurgebied op ons wensenlijstje.

PS: we hebben hier zeer slecht internet-bereik. De foto’s komen niet door. Morgen proberen we het opnieuw.

Campingdagje

Vandaag een campingdagje. De bedden verschoond en, oh wat fijn, beide wasmachines waren vrij. Dus alle witte was kon tegelijk gewassen worden. Dat duurt hooguit 45 minuten met n campingmachine, dus (met t drogen erbij) na bijna 2 uur lag t overgrote deel alweer schoon in de kast. Ondertussen vermaakten wij ons met wat poetsen en koffiedrinken. Daarna boodschappen doen. Ik dacht dat we morgen richting Murcia gingen, maar we gaan naar Rio Munde. De camping ligt op de rand van een natuurgebied. 1 keer raden wat we donderdag gaan doen!

Dat boodschappen doen hier kost bijna 2,5 uur. Dit omdat t zeker 3 kwartier rijden is naar de Carrefour en daar aangekomen zoeken we ons kleurenblind naar glutenvrije producten. Maar in Albacete zitten we 100 km van de super af, dus we moesten inslaan.

Na de boodschappen heb ik een lekkere salade als lunch gemaakt en vervolgens zijn we aan onze siësta begonnen.

Tegen 5 uur werden we wakker en hebben we ons, dodelijk vermoeid van deze dag, naar het zwembad gesleept. Het is nu half 8. We zitten met wat tapas en n drankje uit te hijgen van deze vermoeiende dag. We gaan onze moeder even bellen en dan ga ik koken. Van de gratis tomaten van gisteren maak ik een spagettisaus voor 2 dagen. En daarbij een komkommersalade. Trek? Kom gerust langs om aan te schuiven.

Sierras de Tejeda

Vandaag zijn we gaan rijden door een ander nationaal park; het Sierras de Tejeda. Wederom een schitterend gebied. Een stuk ruiger dan de Sierras Nevada en daarom voor ons wellicht nog aantrekkelijker. Bergen, rotsen, heel veel groen (flinke diversiteit), schitterende vergezichten en even schitterend was de diepte in kijken?aan het einde zagen we de Middellandse zee liggen. Halverwege zijn we gestopt bij een taveerne om een kop koffie te scoren. Daarna ging de rit verder.
Op n gegeven moment kwamen we bij n klein dorpje en Herman wilde er graag een foto van maken. Toen stopte daar een mevrouw in een bestelautootje en die laadde een paar kisten tomaten uit. Wij dachten dat t voor de verkoop was, dus ik vroeg haar of ik er wat van haar kon kopen. Dit ging met handen en voeten, voordat iemand denkt dat ik iets van mijn spaanse les heb onthouden. Ze pakte een zak en begon tomaten uit te zoeken, de besten. De zak werd helemaal gevuld (ik was stervensblij met 6 geweest) en nee! Geen geld! Dit was uit haar eigen tuin en voor ons. Geweldig toch. Ik kreeg hetzelfde gevoels als ik altijd had na mijn fietstrektochten: het overgrote deel van de mensen is gewoon goed en lief.

We vertrokken tegen 11 uur en waren tegen 6 uur terug. Daarna zwemmen.
Deze camping is anders dan de eerdere campings. Nog afgezien van t feit dat geen enkel damesbadhokje haakjes heeft om kleding aan op te hangen (de heren dus wel), zijn hier bar weinig sanitaire voorzieningen als je ziet hoeveel mensen hier kunnen staan. 3 herendouches, 5 damesdouches. Voor meer dan 500 gasten.....
De rest van de camping is ook zeer matig. Wat dat betreft zijn we zeer blij dat we in onze caravan behoorlijk zelfvoorzienend zijn.

Morgen is t bed-verschoon-dag en houden we t rustig, want woensdag rijden we naar Albacete en volgens mij is dat n best stuk (300km).

Bericht speciaal voor Henk stop al onze ramen stop zitten er nog in stop.

Het Alhambra

Vandaag stond een bezoek aan het Alhambra gepland. Voor dat je daar binnen bent.... Check... Check.. Doublecheck... 3doublecheck...enfin,we hadden gelukkig de tickets online al lang geleden besteld en klokslag 11 uur stapten we binnen. In het paleis is duidelijk de Moorse hand te zien. Het paleis ligt in n prachtige tuin en we hadden er best een hele dag in kunnen doorbrengen. Het lijkt niet op het Alcazar in Sevilla, maar is op zijn manier wel even indrukwekkend. En gigantisch. Het werd hier vandaag 35 graden in de schaduw, dus bedenk maar hoe heet t in de zon in de tuinen was. Omdat t voor mij erg veel was, ging Herman overal kijken en ging ik in elke ruimte zitten. Dan kun je ook kijken trouwens. Na afloop hebben we een boek gekocht over het Alhambra, dat vertelt over de geschiedenis, de plannen, de bouw enz. Boordevol fotoos waarbij ook de uitleg staat over hoe dingen gemaakt zijn en waar welke ruimte voor diende.
Daarnaast trakteerde ik mezelf op een boekje "verhalen van het Alhambra". Zeker weten dat we er van zullen smullen.
Na 2,5 uur hield ik het niet meer vol en zijn we met een ijsje op een bankje gaan zitten om daarna terug naar de camping te rijden.

Daar aangekomen was t 38 graden in onze sleurhut en hebben we meteen de airco aan gedaan. En toen zijn we 5 kwartier onze siësta gaan houden. Daar knapt een mens van op.
Na de siësta hebben we even n kledingwasje met de hand gedaan en ging het badpak aan. Zwembad, we komen je bespringen!

Het is nu kwart voor 8. Hier zitten we nu, met n schaaltje tapas, n drankje en lekker lui. Nog even mijn moeder bellen en dan ga ik eten koken.
Morgen wordt t hier 37 graden, we moeten nog bedenken wat we (niet)willen doen.

Sierra Nevada

Vandaag stond een bezoek aan de Sierra Nevada gepland. Vroeg opstaan (voor 8 uur) is op deze camping geen probleem. Om kwart voor 8 s morgens rollen ze vuilcontainers over de laan waar onze caravan staat. Laat slapen is ook geen kunst: 's nachts om 12 uur worden diezelfde vuilcontainers langsgerold. Welke onzaligen die dingen' s nachts vullen met vuil is ons een groot raadsel.

Maar hierdoor stonden wij dus om 10 voor 8 naast ons bed en zaten we om 9 uur in de auto. Het landschap veranderde snel. Hoewel het hier droog is kwam er al snel meer groen, meer bomen en de temperatuur steeg niet. We gingen de bergen in met machtig mooie uitzichten. Na anderhalf uur zijn we ergens neergestreken op n terrasje om een kop koffie te scoren. Vanaf dat punt hadden we een magnifiek uitzicht op een meer. We stegen en we stegen en uiteindelijk reden we het plaatsje Sierra Nevada voorbij. Het is niet alleen het gebied dat zo heet.
Onderweg kwamen we wel weer een paar keer in een file terecht. Tja, die plekken trekken veel bezoekers. Maar, net als tijdens onze reizen door Scandinavie, hadden wij er geen enkel probleem mee om in een file te rijden. Wellicht kwam dat doordat wij in de voorste auto reden...

We eindigden deze rit op zo n 2750 m hoogte. Wat een schitterende rit en wat een adembenemende uitzichten.
We hebben daar wat rondgewandeld en een ijsje gegeten en bedachten toen dat t leuk zou zijn met de kabelbaan omhoog te gaan. Daarvoor moesten we terug naar het dorpje Sierra Nevada. Dat is een wintersportdorp met kabelbanen, hotels, restaurantjes enz.

Wij het bakje van de kabelbaan in. Dat ging allemaal gesmeerd, totdat we ongeveer 200 m van het eindstation af waren. Het ding bleef steken. Oke, hij doet t niet meer. Wellicht gaan die lui die dit regelen nu eerst aan hun siësta beginnen en gaan we om 5 uur vanmiddag verder. Kortom; in eerste instantie maakten we er een grap over. Maar ja, daar hingen we en toen begonnen toch die rottige flitsen van knappende kabelbanen, tuimelende mensen etc. op ons netvlies te verschijnen. Nee zeg, t zal toch niet.... Nee, het zou ook niet. Na ongeveer 5 minuten flink zweten ging t kreng weer aan t werk. Nou, het was de zenuwen waard, wat was het mooi daarboven. 2800 m hoog. Alie, we hebben n steentje dat echt van die berg komt voor je meegenomen. Niets bijzonders, maar t idee he.
Herman vond n heel leuk bloemetje daarboven. Zie de foto. We hebben geen idee wat t is. Eva of Alie soms??????

Uiteindelijk zijn we weer teruggekabeld en op n doodstil terrasje neergestreken. Deze mevrouw kon een glutenvrije salade klaarmaken en zo hebben we om 3 uur heerlijk geluncht. En in een gesprek met deze jonge vrouw vertelde ze dat ze jaren geleden een paar weken in Holland was geweest ze had toen gelogeerd in....... Wormerveer of Wormer! Hoe is t mogelijk. We hebben een reuze leuk gesprek gehad, ze vertelde waar ze toen allemaal is geweest.
Uiteindelijk namen we afscheid en gingen richting camping.
Die Spanjolen verzinnen het om 2 rotondes pal na elkaar te bouwen op de weg die Herman neemt..... Ongehoord gekmakend.

We waren kwart over 6 op de camping en zijn het zwembad in gedoken. In de caravan was het 38 graden en daarbuiten ook zoiets. We hebben de airco nu dus aangezet. En het is nu kwart over 9. In de caravan is het inmiddels 24 graden en wij zitten buiten aan de sushi.

Andalusie, de woestijn.

Voor ik over de rit naar Granada schrijf, wil ik het volgende kwijt. Iets wat me mateloos heeft getroffen.
Toen wij de 1ste dag in Cordoba aankwamen, zag ik bij een rotonde een veld met een krottendorp. Van golfplaat, karton, doeken en plastic. Toen ik het zag dacht ik echt "dit is niet waar, dit zie ik verkeerd". Maar het is wel waar. Cordoba, een beschaafde stad in een beschaafd land en dan een krottendorp. Ik had in mijn geheugen foto’s van zo’n krottendorp naast de landingsbaan bij Singapore, maar dat blijkt n onjuiste herinnering te zijn. Navraag over deze herinnering bleek het om het vliegveld van Bombay te gaan. Ik kan er verder niets mee, jullie ook niet, maar ik besefte meteen hoe ongelooflijk rijk wij zijn. Een huis, kleding, eten, mensen die van ons houden.

En dan nu vandaag. De rit van Cordoba naar de volgende camping(45 km van Granada af) ging dwars door de bergen. Ongelooflijke droogte en overal olijfbomen. Echt, volgens mij baden ze er hier in. Rotsige bergen, kurkdroge rivieren, de oleander was de enige kleur. Het leek een rit door de woestijn. Wij vinden Andalusie niet echt mooi. Sevilla wel, Granada gaan we zien, maar t landschap is allemachtig saai. Totdat de camping in de buurt kwam. We moesten met sleurhut en al n bergweg op die ging hoger.... En hoger.... Mijn fantasie sloeg al weer op hol en ik zag al heftige problemen aankomen. Maar.... Die kwamen niet. Ineens was daar beneden ons een azuurblauw meer. En aan dat meer ligt...... onze camping.

Nadat we de caravan hadden neergezet zijn we gaan zwemmen. Het was namelijk boven op de berg IN de schaduw 36 graden. En jawel, wij waren de caravan in de zon aan het positioneren.
De damesdouches hebben geen bankje of kleerhaakjes of warm water.... De heren hebben dat allemaal wel. Er staat bij het "herenhok" een bordje dat dit uitsluitend voor heren is... Jaja, in Holland noemen we zoiets discriminatie. Maar morgen ga ik dus met een paar opgerolde sokken en een strak getrokken handdoek om de bovenkant in mijn onderbroek daar t hok in!

Niets doen

Vandaag valt er niets, te vertellen... Nou, zoveel niets natuurlijk ook weer niet. We hielden een "rustdag" en gingen dus boodschappen doen. Omdat Herman erg veel last heeft van zijn rug, zijn we een beddenzaak ingegaan om te kijken of ze ook toppers verkochten. Jawel, maar niet een maat 0,80 cm bij 1,90 m. Daarbij hield het topper verhaal op en smeer ik dapper verder op het ruggetje van Herman.
Op naar de Carrefour. Inmiddels beginnen we liefdevolle relatie te krijgen met deze winkel. Omdat we morgen naar een camping 45 minuten rijden van Granada gaan (voor 5 dagen), wilden we voor 4 dagen eten in de hut hebben. Bij die camping zit nergens n Lidl of Carrefour.
Toen we opstonden vanmorgen was t 10 uur, toen we terug waren van het boodschapperen was t 3 uur. Tijd voor de lunch dus. Inmiddels houden we Spaanse etenstijden aan. Na de lunch waren we heftig aan een dutje toe(34 graden hier boven) en zo tegen 5 uur hebben we onze sportieve prestatie geleverd in het zwembad. Die prestatie bestaat niet uit baantjes trekken, maar jezelf in 1 keer onderdompelen....
Na t zwemmen gedoucht en met wat tapas en een drankje gaan zitten. Half 9 gegeten en nu zitten we aan de thee en zit Herman even op internet iets te doen.