Bij de VW dealer in Coimbra

Vanmorgen vroeg naar de garage toe. Daar dachten ze dat ik van Mars kwam (dat kwam door mijn grote voeten natuurlijk). In ieder geval spraken ze vloeiend Portugees. Zucht………

Maar Engels? Dan maar iemand de auto ingetrokken en getoond dat het toerental niet boven de 2500 komt. “Is normal!” Ja, kom nou! Ik sta hier niet voor niets!

Google translate. Ja: probeer daar maar eens het prachtige Nederlandse woord “noodloop” te vertalen.

Dus Marieke heeft een heel verhaal ge- en beschreven(uitleg wat noodloop is staat notabene op internet beschreven). Vertaald in het Portugees, maar dat werkte ook niet echt. Maar: over een half uurtje of zo kwam er iemand die Engels sprak. Tja: “a little”. Zucht……

Uiteindelijk heeft Herman toch duidelijk kunnen maken hoe en wat. En ze gingen vandaag (gelukkig, want het is wel druk hier!) het ding uitlezen. We werden keurig naar de camping teruggebrachtcmet een auto.

Zogezegd zo gedaan en nadat de boardcomputer was uitgelezen kwam er een telefoontje dat t een hele dure grap gaat worden. Er moet een nieuwe turbo in en t hele verhaal gaat wat kosten. Herman heeft met de zaak gebeld en hoofd garage heeft vervolgens naar Portugal gebeld om te horen hoe t nu precies zat. Hij heeft daar verstand van wij niet. Bij deze onze grote dank aan Erik. Als we mazzel hebben is de auto vrijdag klaar. Maar aangezien donderdag hier een feestdag is gaan we uit van maandag(op zijn vroegst).

Nu dachten we dat VW een service had van een leenauto als de de reparatie aan je auto langer dan 3 uur duurt. Herman bellen. Nou...... Voor zo n telefoontje heeft n mens geduld nodig. Wat bleek? Zo n auto krijg je alleen als je auto is weggesleept! Als je hem zelf nog naar de garage kon brengen heb je er geen recht op.

Morgen maken we onszelf lid van de wegenwacht(dat zijn we niet!) EN regelen dan ook vervangend vervoer. Niet dat we daar nu wat aan hebben, maar stel dat we nog een keer zoiets krijgen.

Dit alles betekent dus dat we deze week lekker aan t zwembad liggen op de camping. Er blijkt n goede supermarkt 5 min lopen hier vandaan te zijn, en als de hitte afneemt huren we gewoon n dag n auto om iets te gaan zien.

We gaan onze reis tot Italie stevig herzien, jullie horen nog hoe verder. We amuseren ons, hebben t nog steeds gezellig en genieten vooral van wat we wel kunnen.

Vette, hele vette pech.

Vanmorgen alles opgeruimd, caravan gekoppeld en rijden maar. Tja. Bleek ergens een lampje te knipperen. Van de gloeispiraal. Het zal. Uiteindelijk bleek dat heel simpel. Motor uit en aan en opgelost.

Maaaaaaaaaaaaar: motor was begrensd op 2500 toeten. Dat is heel veel te weinig.
Stoppen en starten helpt niet. En dat allemaal midden in Coimbra.
Rob in NL gebeld. Dit verschijnsel heet noodloop. Er is iets mis. Het motormanagement besluit: het is niet heel ernstig. Dus je mag nog wel wat, maar niet volledig. VW gebeld. Kunnen op afstand niets. ANWB gebeld. Die verwijzen door naar zusterorg in Portugal.
Eerst maar heel langzaam teruggereden naar de camping. We stonden in n mooie brede straat, dus dat zou toch zejer moeten lukken. Maar... onze tomtom WEET gewoon wanneer die sleurhut achter de wagen hangt, en jawel: we stonken er weer in. Na 15 m hadden we al door dat we weer de steeds smaller wordende straatjes in werden geduwd en zo n actie is letterlijk onomkeerbaar. Maar we wisten de camping waar we net vandaan kwamen te bereiken.
Dat vertoeft beter dan ergens midden in de stad. Dus daar staan we nu weer.
Wel flikte de auto het om opeens wel volledige toeren te draaien. Op de camping. Maar dat was van korte duur.
Gebeld met Portugese ANWB. Ja, die konden wel komen maar op zondag…. Kost veel. En computer van VW uitlezen is er dan niet bij. Dus eigenlijk kunnen die niets. Dus: we blijven hier een nachtje. Gelukkig (!!!!!!!!!!!) heeft Coimbra een VW-dealer. Heel fijn!! Modern uitziend. Opent morgen om 08:15. Dus wij liggen daar om 08:00 voor de poort. Ons uitje voor morgen zal dus wel zijn: het ov van Coimbra uitvogelen en genieten van de bus.
Dan zul je zien: morgenochtend loopt die auto als een zonnetje en kunnen ze bij VW niets vinden.
Of ze zeggen: vervelend meneer. Maar dat gaat een weekje duren. We merken het wel. Wordt vervolgd. Nu zitten we lekker in de schaduw niets te doen.

De knapste bruid ooit

Eerst even n leuk verhaal over Coimbra. Kroonprins Pedro,hij leefde van 1320 tot 1367,werd door zijn vader koning Alfonso uitgehuwelijkt aan ene Constance. Constance nam in haar kielzog een gezelschapsdame mee die Ines heette. Pedro vond Ines veel leuker dan Constance. Nadat hij met Constance was getrouwd ging hij een verhouding aan met Ines. Constance streek de zijlen voordat ze een kind kreeg en Pedro dacht zijn slag te slaan met Ines. Maar Alfonso dacht daar anders over. Ines had inmiddels wel n paar kinderen van Pedro, maar zolang ze niet met Pedro was getrouwd zouden die nooit aanspraak kunnen maken op de troon. Uiteindelijk liet Alfonso de arme Ines vermoorden en had Pedro dus geen vrouw. Als Pedro koning zou worden, zou er geen troonopvolger zijn. Maar Pedro was slim. Hij wachtte tot hij koning was en liet het lijk van Ines opgraven en kroonde dat alsnog tot koningin! En ziehier: ineens was er een wettige troonopvolger. Ines heeft met haar kinderen in het klooster van Santa Clara in Coimbra gewoond. Ze was ongetwijfeld de aantrekkelijkste bruid ooit!

Nu vandaag.
We zijn naar het bos van Bucaco geweest. De bossen bij Coimbra waren eeuwenlang eigendom van de kathedraal van Coimbra. In 1628 bouwden de karmelieten een klooster en een enorme muur om het bos heen. Het bos is 400 hectare groot en sommige bomen zijn meer dan 40 m hoog. Van over de hele wereld zijn zaden meegenomen van bomen en struiken en daar geplant. In de 19de eeuw liet Carlos 1 een jachtslot midden in dat bos bouwen. Dat jachtslot is nu een zeer luxueus hotel, omdat t slot erg veel aan onderhoud kostte. Het oude karmelietenklooster staat er nog naast. De gebouwen hebben mooie mozaieken en afbeeldingen op tegels aan de buitenkant.

We hebben n tijdje met n kunsenaar staan praten in de tuin daar. Hij gaf een workshop mozaieken. Hij gebruikte daarvoor materiaal dat ik niet kende.

En omdat t vandaag onze 18de trouwdag is, hebben we een berg sushi gehaald die we in de loop van de avond opeten.

Coimbra

Vandaag stond n bezoek aan Coimbra op ons lijstje. Op tijd opgestaan en rond 10 uur reden we Coimbra in. Op naar de Parking. Die vonden we heel snel, alleen..... De weg ging recht omhoog en de Parking lag rechts... Herman had t niet in de gaten. Tja, en toen belandden we dus (gelukkig zonder sleurhut) in het binnenste van het oude Coimbra. Niet te filmen dat mensen hun autootjes parkeren in die straatjes, we hadden aan beide kanten amper 10 cm over om te passeren. De nodige zweetdruppels later kwamen we uit waar we begonnen. Deze keer parkeerden we netjes.
Oh, daar is de lift naar die vis-en groentemarkt. Wij de lift in. We hebben even gekeken en dachten "kom, dan nemen we weer die andere lift en gaan gezellig omhoog. Ja! Een keurige jongeman in beveiligerskostuum liet ons die lift binnengaan en vroeg naar onze tickets voor die lift. Huh??? Tickets??? Lelijke afzetter zeg, nee hebben we niet. De man maakte er niets van. Toen we uit de lift stapten begrepen we zijn vraag naar onze "tickets". Die lift was namelijk slechts het opstapje naar een uiterst stijle rail waar n wagentje omhoog mensen helemaal naar boven bracht. Maar wij zijn Hollanders en die Belgenmoppen over gierige Hollanders komen echt ergens vandaan: ze gaan over ons. Zonder ticket of n stuiver te betalen hebben we uiterst vriendelijke gezichten de man complimenten gemaakt over zijn prachtige stad en bedankt voor de rit. Ja, zonder te betalen natuurlijk.

Coimbra is itt Porto een vrij rustige stad. We zijn zeer uitgebreid door allerlei fraaie straatjes geslenterd. Over het universiteitsterrein gewandeld, de oudste kerk van Europa bezichtigd, koffie op n piepklein terrasje van n taveerne gedronken in n supersmal straatje. De mozaïeken van de straten bewonderd en muurschilderingen die de gemeente door lokale kunsenaars laat aanbrengen. De sinaasappelbomen, de prachtige oleanders en nog andere bomen in rose, wit en lila(bougainvillea) . De kathedraal, de rivier. Kortom:Coimbra is n stad waar je meteen van gaat houden. Studenten liepen rond in hun uniformen: zwarte panty, zwart rokje, witte bloes, zwarte stropdas en lange zwarte mantel eroverheen.... Bij 33 graden.

Bij thuiskomst n dutje gedaan en toen kreeg Herman n email van de bootmaatschappij waar wij op 22 juli de overtocht Barcelona/Genua mee zouden maken. Lang verhaal kort: die boot vaart niet. We gaan nu 17 juli al inschepen en ze presteerden het ons 170 euro extra te rekenen voor het omzetten???. Eh, JULLIE laten die boot niet varen en het is JULLIE verantwoording om voor dezelfde prijs dezelfde hut en overtocht te regelen. Herman hield vol aan de telefoon, ik liep rond te schelden "maffiosie" en uiteindelijk is het gelukt. Maar.... het kan natuurlijk altijd gebeuren dat ook deze boort niet vaart... Dit betekent voor ons dat we een deel van onze reis in Spanje moeten inkorten. En daar balen we behoorlijk van. Het oorspronkelijke plan was namelijk om 3 maanden door Spanje te gaan trekken. Er is hier zoveel te zien.

Morgen willen we een bijzonder bos bezoeken. Voor nu is t even mooi geweest.

Structopaten

Vanmorgen stond ik om half 7 op. We wilden een wasmachine met kleding draaien voor we naar Coimbra zouden vertrekken. En ik was bang dat er meer liefhebbers zouden zijn voor die wasmachine, dus half 7 stond ik naast mijn bed. Nadat ik die machine 10 minuten later had aangezet, kwam er een jonge vrouw met een berg vuile was aanlopen. Kijk, mijn vroege actie was beloond. De temperatuur was best aangenaam en ik ben een half uurtje gaan wandelen om Herman nog wat te laten slapen.

Met een grote tas en n zak natte was vertrokken we tegen half 10 richting Coimbra. De rit was 140 km, dus vergeleken bij voorgaande dagen n eitje. Wel eerst even dwars door Porto met die sleurhut. Echt alle respect voor Herman die t toch elke keer maar weer doet.
Het landschap was bergachtig en we zagen veel wijngaarden. Ik blijf erbij dat je aan wijngaarden zien weinig hebt.
Om kwart voor 1 stonden we op de camping aan de buitenkant van Coimbra. Er stond amper iemand, iets wat in de loop van de middag drastisch veranderde. De temperatuur was inmiddels 28 graden.
We hadden brood nodig en Herman had een of andere giga "Continente" opgedoken op internet waar ze echt van alles verkochten.
Bij de kassa hadden we pech. Eerst n oudere heer met n onfatsoenlijk volle kar die eerst op zijn jan boerenfluitjes alles in tasjes ging pakken, om vervolgens enorm te gaan zaniken tegen de kassajuffrouw met een bonnetje in zijn hand. Blijkbaar dacht hij recht te hebben op korting op iets. De cheffin erbij en Herman, standje ongeduld, werd er niet vrolijk van. Uiteindelijk werd de man heengestuurd en was de mevrouw voor ons aan de beurt. Met een groeiende ergernis zagen we toe hoe zij de boodschappen, uiteraard ook een onfatsoenlijke lading, soort bij soort op de band zetten. Het karretje liet ze zo n 3 m van de band af staan, zodat wij niet dichtbij konden komen. Nadat ze alles erop had gezet en gesorteerd had, zag ik een stapel boodschappentassen in verschillende kleuren in haar karretje liggen. Nou, wij zijn n lekker stel structopaten samen, maar deze troela had t uitgevonden. Kanonnen! Alsof de pakken melk, fruit en andere spullen gevoel hadden, zo voorzichtig en traag pakte ze de soorgenoten bij elkaar in de juiste kleur tas.
De rij achter ons had zich inmiddels aangedikt en die kleine Portugeesjes probeerden allemaal om langs Herman heen te gluren naar het schouwspel bij de kassa. En naar naar mij! Want ik stond met mijn rug naar de inpakkende troela bekken te trekken tegen onze achterliggers die vervolgens ook bekken gingen trekken.
Enfin, wij waren snel klaar tot grote opluchting ook van de kassajuffrouw.

Daarna terug naar de camping waar we ons aan het leven in n warm land hebben aangepast: we gingen n dutje doen. Zo rond 5 uur wat tapas gegeten en een glas limonade/wijn gedronken en tegen half 8 gegeten.

Nu dus koffie en n spelletje. Morgen wordt t hier 31 graden. Zomer!

Regen

Regen! Vannacht begonnen, niet meer opgehouden. Niet hard, maar continu gemiezer. Wel een aangename temperatuur. Vanmorgen dus een keer uitgeslapen en daarna naar de supermarkt. Daar werden we aangesproken door een oude man die vroeg of we engelsen waren. Nee dus. Oh, hij sprak engels en hoopte steeds mensen tehen te komen om het mee te spreken zodat hij het blijft beheersen. Hij vertelde dat hij als jochie van 14 van huis was gegaan en in de haven was gaan werken op boten. Dus ook gevaren en zo had hij engels geleerd. Maar hij was een ondeugende jongen geweest vertelde hij. Hij organiseerde altijd vrouwen voor 1 nacht voor de kapiteins. Uiteraard werd dat betaald.
Na de lunch zijn we richting de Douro gegaan en hebben daar langs gereden en door kleine dorpjes gereden. Opvallend hier zijn de mooie bloemen overal en de citroenbomen en sinaasappelbomen. Onderweg hebben we in een taverne koffie gedronken.
Het regent nog steeds gestaag.
We gaan straks n spelletje doen en daarna n filmpje kijken.
Morgenochtend vertrekken we naar de hitte. In Coimbra is t de komende dagen tussen de 30 en de 33 graden. Zondag voor 5 dagen naar Lissabon waar de temperaturen wisselen tussen de 34 en 28 graden. We zullen de komende maanden denk ik nog met weemoed aan de koelte voor die tijd denken.

Porto

Vandaag zijn we naar Porto geweest. De bedoeling was om de bekende boekenwinkel te gaan bekijken daar. We wilden de auto in het centrum parkeren. Dat was in een supersmal straatje in een of andere louche parkeergarage met een al even zo louche eigenaar. Hoe lang of we wilden blijven staan, werd er bij de ingang gevraagd. Oh, eh.... 4 uurtjes? Oke, rij maar door en dan moesten we die vent de sleutels van onze auto geven! Wat een gevoel voor humor zeg. Natuurlijk zijn we doorgereden.

Nadat de auto ergens anders gestald was, zijn we naar de bekende boekenwinkel gelopen. Helaas waren velen ons reeds voor gegaan, er stond n rij van minstens 1 uur wachten in de brandende zon. Dat kunnen wij lichamelijk niet aan, dus we hebben de boekenwinkel gelaten voor wat t was. We zijn eigenlijk de hele dag aan het zwerven geweest door Porto. Genieten van de heerlijke temperatuur, de supersmalle stijgende en dalende straatjes. De mooie doorkijkjes, de terrasjes.
We kwamen bij de Douro bij de Ponte Luis. Natuurlijk zijn we die overgestoken. Aan de overkant kon je met n kabelbaan n stukje over de stad, waardoor je een prachtig uitzicht had. We hebben geslenterd langs kraampjes, sinaasappelbomen in een tuin tussen de bouwwerkzaamheden gezien. Gladiolen die op die enge elektrische stepjes de weg onveilig maakten. Op prachtige uitzichtpunten gestaan, in een parkje ons appeltje gegeten. Midden in de drukke stad in n stil hofje cappucino gedronken. De paarden van de cavalerie uitgeladen zien worden. Kortom: een heerlijke dag.
Als afsluiting zijn we bij de camping even naar beneden gereden naar het strand. Dit keer dus niet meer de Golf van Biskaje maar de hele enige echte Atlantische oceaan.

Hangende tuinen

Vandaag ging de rit van Formariz naar Porto. 280 km dwars door de bergen. Hooggebergte wel te verstaan. En onze tomtom wijst ons de weg... Daar reden we dus, we kregen een dorpje op onze weg waar we blijkbaar dwars doorheen moesten. Herman reed de aangewezen straat in, redelijk stijl omhoog en behoorlijk smal, om er na 15 m achter te komen dat ons geluksgevoel van vandaag niet zou worden vergroot door dat ritje door dat dorp. De straat werd zo smal... En dan wonen daar dus mensen die de pest hebben aan tuinieren, maar wel zo nodig n pot met blommen voor hun ramen willen hebben. Soort van "ik heb groene vingers" wedstrijd daar. En om die pot met blommen ergens op te zetten, hebben ze van die halfbakken balkonnetjes verzonnen. Je kunt er niet op staan of zitten, maar alleen je groene vingers op tentoonstellen. Die balkonnetjes steken dus uit in die smalle straatjes. En in die 2 rottige straatjes waar wij in reden deden ze blijkbaar ook nog wedstrijd "wie hangt zijn balkon het laagst". Herman dacht in eerste instantie dat hij al die groene vingers er met de caravan zou aframmen, wat ons het dak van onze sleurhut zou kosten.Het scheelde nog geen 10 cm tussen ons dak en die hangende tuinen, en aan de zijkant was er ook niet veel meer ruimte dan 10 cm. Deze rit was uitermate ongeschikt voor n paar hartpatiënten.
Vervolgens ontdekten we dat in Portugal de klok nooit naar zomertijd is gezet. We gingen dus een uur terug in de tijd. Dat gaf ons kansen. "Wat zou je anders doen als je het laatste uur opnieuw mocht doen?" Dat laat zich raden he: niet meer zo 'n hangende tuinen paradadijs inrijden natuurlijk. Dus we besloten geen dorp meer in te rijden. Helaas! Het volgende uur was er geen dorp te bekennen.

Waar de Fransen om de 20 km. rustplekken langs de snelweg hebben en de Spanjaarden benzinestations om de 3 km. winnen de Portugezen de hoofdprijs in het afwezig zijn van beide voorzieningen.

Het landschap was dus hooggebergte en zeer rotsachtig. Veel olijfboomgaarden en vanuit de hoogte zag ik veel wijngaarden liggen, maar we hebben de hoogte nog niet gekregen! De temperatuur was tussen de 21 en 24 graden en hier op de camping is het 20 graden.

Morgen gaan we Porto bezoeken.